Urodził się 13 września 1899 r. w Piaskach koło Będzina. Syn Feliksa i Janiny Nepomuceny z Jankowskich. Brat Feliksa Józefa (zob.).
W niepodległej Polsce (po 11 listopada 1918) służył w Wojsku Polskim. Od 15 sierpnia 1920 do 15 lutego 1921 r. kształcił się w Szkole Podchorążych Artylerii w Poznaniu. Z dniem 1 marca 1921 r. mianowany ppor. art. Przydzielony do 20 pap. W roku 1921 lub 1922 został przeniesiony do rezerwy. Pracował jako handlowiec w Tczewie. W roku 1939 zmobilizowany do WP.
Podczas kampanii wrześniowej 1939 r. pełnił służbę w Ekspozyturze nr 2 (Warszawa) Oddziału II Sztabu Głównego; po agresji Związku Sowieckiego z 17 września opuścił kraj i przedostał się na Zachód. W roku 1945 awansowany na stopień por. rez. tab., pełnił służbę w I Korpusie Polskim w Szkocji.
Po zakończeniu wojny powrócił do Polski.
Zmarł po 1951 r.
Odznaczony Medalem Niepodległości.
W.K. Cygan, Żołnierze Niepodległości 1863–1938 Słownik biograficzny t. 2, Mińsk Mazowiecki – Warszawa – Kraków 2011; „Monitor Polski” 1933, nr 171; Z. Moszumański, Z. Kozak, Wojenne szkoły dla oficerów artylerii (1914–1921), Pruszków brw; Rocznik oficerski 1923, 1924; Rocznik oficerski rezerw 1934.