Bojownikom niepodległości

Stanisław Apolinary Lewicki

(1898-1990)

Urodził się 30 wrzesnia 1898 r. w Laszkach (Ryszkowej Woli?) pow. Jarosław. Syn Jana i Jadwigi Marceli ze Świątkiewiczów.

W czasie I wojny światowej od 27 listopada 1916 r. w Legionach Polskich.

Po kryzysie przysięgowym w Legionach od września 1917 r. w Polskim Korpusie Posiłkowym. Służył w 9 komp. 2 pp LP.

Po 1918 r. w WP. Od 1919 r. w III lwowskim baonie etapowym oraz w 4 pp leg. Brał udział w walkach z Ukraińcami i bolszewikami. Ranny 17 lipca 1920 r. nad Zbruczem. Następnie w 46 pp. Po wojnie przeniesiony do rezerwy. Z dniem 1 lipca 1925 r. mianowany ppor. rez. piech.

W niepodległej Polsce mieszkał we Włocławku. Pracował jako nauczyciel.

Członek Zw. Legionistów Polskich.

Zmarł 21 lutego 1990 r. we Włocławku i został pochowany na tamtejszym Cmentarzu Komunalnym przy ul. Chopina.

Odznaczony Medalem Niepodległości i srebrnym (?) Krzyżem Zsługi.

Żonaty z Aurelią Schmidt, miał synów Zbigniewa Jana (20 III 1923-24 VIII 2013) i Adama (20 XI 1926-6 VI 1986).

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 171/1933
Źródła

„Monitor Polski” nr 171/1933; Rocznik oficerski rezerw 1934.