Bojownikom niepodległości

Stanisław Armatowicz

(1899–po 1933)

Urodził się 13 listopada 1899 r. w Krakowie. Syn Władysława i Anieli z Wujgów (?).

Uczeń szkoły wydziałowej.

W czasie I wojny światowej 6 sierpnia 1914 r. wstąpił do oddziału J. Piłsudskiego i Legionów Polskich ps. „Staszek z dubeltówką”. Służył w 1 komp. 1 pp LP, 2 komp. III baonu 1 pp LP. Ranny 22 maja 1915 r. podczas bitwy pod Konarami, leczył się w szpitalu w Ołomuńcu. Ponownie ranny na Wołyniu (między 23 a 27 października), do 24 grudnia przebywał w szpitalu w Rzeszowie, a następnie w Domu Uzdrowieńców LP w Kamieńsku. Potem w 2 komp. II baonu 5 pp LP. Awansował na kpr.

Po kryzysie przysięgowym od września 1917 r. w Polskim Korpusie Posiłkowym. W nastepstwie przejścia II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918) internowany przez Austriaków w Szeklencze.

W niepodległej Polsce (po 11 listopada 1918) służył w Wojsku Polskim. W 1932 r. posiadał stopień sierż. Służył w 22 baonie KOP w Trokach.

Zmarł po 1933 r.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości, Krzyżem Walecznych i brązowym Krzyżem Zasługi.

Źródła

J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich 1914–1918 t. 1, Kraków – Warszawa – Zalesie Górne 2017; W.K. Cygan, Żołnierze Niepodległości 1863–1938 Słownik biograficzny t. 2, Mińsk Mazowiecki – Warszawa – Kraków 2011; Lista strat Legionu Polskiego. Od lipca do października 1915, Piotrków 1915; „Monitor Polski” 1932, nr 259; V Lista strat Legionów Polskich, Piotrków 1916.