Urodził się 23 lipca 1882 r. w Wilczkowicach pow. Olkusz. Syn Icka i Justyny z Goldbergów.
Po 1900 r. pracował jako robotnik w fabryce W. Fitznera i K. Gampera w Sosnowcu.
W 1901 r. wstąpił do PPS. Podczas rewolucji 1905 r. był członkiem Okręgowego Komitetu Robotniczego w Sosnowcu. W związku z zabójstwem prowokatora w 1907 r. został aresztowany. Przez półtora roku przebywał w więzieniach śledczych w Piotrkowie, Łodzi i Sieradzu. Skazany na 3 lata zesłania do guberni jenisiejskiej na Syberii. Po odbyciu kary powrócił do kraju.
Pracował jako majster w kopalniach „Hr. Renard”, „Modrzejów” i „Wiktor” w Milowicach.
W 1915 r. powołany przez niemieckie władze okupacyjne do Rady Miejskiej w Sosnowcu jako przedstawiciel robotników. Brał udział w rozbrajaniu Niemców w listopadzie 1918 r.
Do grudnia tego roku członek PPS-Lewicy. W tym też czasie został delegatem do Rady Delegatów robotniczych w Sosnowcu. Od 1919 r. członek PPS.
W latach 1919-1927 sprawował funkcję członka Rady Miejskiej w Sosnowcu, zaś potem (1928-1930) jej wiceprezesa. W 1933 r. jako b. zesłaniec uzyskał zaopatrzenie emerytalne.
Zmarł 26 stycznia 1935 r. w Sosnowcu.
Pośmiertnie odznaczony Krzyżem Niepodległości.
B. Beatus, w: Słownik Biograficzny Działaczy Polskiego Ruchu Robotniczego t. 1, Warszawa 1985; W.K. Cygan, Żołnierze Niepodległości 1863-1938. Słownik biograficzny t. 3, Mińsk Mazowiecki-Warszawa-Kraków 2011; „Monitor Polski” nr 178/1937.