Bojownikom niepodległości

Stanisław Bajorek

(1897–po 1931)

Urodził się 25 marca 1897 r. w Tarnowie. Syn Wojciecha i Zofii z Podrazów.

Po wybuchu I wojny światowej 17 października 1914 r. wstąpił do Legionów Polskich. W stopniu szer. służył w baonie uzupełniającym LP kpt. Andrzeja Galicy. W jego składzie 10 maja 1915 r. wcielony do 4 pp LP (I baon). Potem w 6 pp LP.

Po kryzysie przysięgowym w Polskim Korpusie Posiłkowym. Służył w 2 komp. saperów. W następstwie przejścia II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918) internowany przez Austriaków w Witkowicach.

Zwolniony z obozu, został wcielony do armii austro-węgierskiej i wysłany na front włoski.

W niepodległej Polsce w Policji Państwowej. W 1931 r. posiadał stopień przodownika. Służył w I komisariacie w Katowicach.

Członek Zw. Legionistów Polskich.

Zmarł po 1931 r.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości

Źródła

J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich 1914-1918 t. 1, Kraków, Warszawa, Zalesie Górne 2017; W.K. Cygan, Żołnierze Niepodległości 1863-1938. Słownik biograficzny t. 3, Mińsk Mazowiecki-Warszawa-Kraków 2011; „Monitor Polski” nr 260/1931.