Bojownikom niepodległości

Stanisław Bardzicki

(1896–po 1935)

Urodził się 22 lutego 1896 r. w Suchodole (obecnie część Krosna). Syn Walentego i Anny z Kubitów.

Członek Polowej Drużyny „Sokoła” w Krośnie.

W czasie I wojny światowej w sierpniu 1914 r. wstąpił do Legionów Polskich. Służył w 2 pp LP. Ranny 16 lipca 1915 r. Po wyleczeniu z ran od października w 3 pp LP. Ponownie ranny 19 sierpnia 1916 r.

Po kryzysie przysięgowym pozostał w pułku. Brał udział w przejściu II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918). Później w POW w Kijowie.

Po 1918 r. w WP. Ukończył Oficerską Szkołę Piechoty i 1 lipca 1925 r. otrzymał stopień ppor. piech. Przydzielony do 31 pp, 1 lipca 1927 r. awansował na por. piech. W 1928 r. służył w KOP, a następnie w 36 pp (1932, 1935). W 1935 r. oddany do dyspozycji ministra Poczt i Telegrafów.

Członek Zw. Legionistów Polskich.

Dalsze jego losy są nieznane.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości, dwukrotnie Krzyżem Walecznych i Krzyżem Zasługi Wojsk Litwy Środkowej.

Źródła

J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich 1914-1918 t. 1, Kraków, Warszawa, Zalesie Górne 2017; W.K. Cygan, Żołnierze Niepodległości 1863-1938. Słownik biograficzny t. 4, Mińsk Mazowiecki-Warszawa-Kraków 2012; „Monitor Polski” nr 140/1932; Rocznik oficerski 1928, 1932.