Bojownikom niepodległości

Stanisław Bartula

(1898–po 1938)

Urodził się 4 maja 1898 r. w Dworach pow. Oświęcim. Syn Jana i Marii z Wilczaków (?).

W czasie I wojny światowej w sierpniu 1914 r. wsrąpił do Legionów Polskich. Służył w 4 komp. 1 pp LP. Podczas walk na Wołyniu 2 października 1915 r. został ranny. Po rekonwalescencji od stycznia 1916 r. w kadrze artylerii w Kozienicach. Następnie w składzie 1 part LP brał udział w kampanii wołyńskiej.

Po kryzysie przysięgowym w Polskim Korpusie Posiłkowym. W stopniu st. szer. był żołnierzem 2 baterii haubic part., a potem w 11 komp. 3 pp LP. W następstwie przejścia II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918) internowany przez Austriaków w Szaldobos.

Po 1918 r. w WP. W 1932 r. w stopniu st. sierż. służył w 5 baonie telegraficznym. Potem wydalony z armii.

Zmarł po 1938 r.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości, który wyrokiem sądu został mu odebrany.

Źródła

J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich 1914-1918 t. 1, Kraków, Warszawa, Zalesie Górne 2017; W.K. Cygan, Żołnierze Niepodległości 1863-1938. Słownik biograficzny t. 4, Mińsk Mazowiecki-Warszawa-Kraków 2012; „Monitor Polski” nr 259/1932, 104/1938; V Lista strat Legionów Polskich, Piotrków 1916.