Bojownikom niepodległości

Stanisław Barusz

(1897–po 1933)

Urodził się 10 grudnia 1897 r. w Bochni. Syn Jakuba i Anny z Durbaczów.

16 sierpnia 1914 r. wstąpił do Legionów Polskich. W stopniu uł. służył w 2 szw. 2 puł LP. Chory, w grudniu tego roku leczył się w szpitalu w Nagy-Szöllös. Później w 6 szw. (pluton spieszony). Po kryzysie przysięgowym w okm pułku.

Po 1918 r. w WP. Był żołnierzem 2 pszwol. Potem w rezerwie.

W niepodległej Polsce mieszkał w Majkowicach koło Bochni. Był kolejarzem-blacharzem.

Członek Zw. Legionistów Polskich. Należał do Koła 2 puł LP.

Zmarł po 1933 r. Pochowany w Bochni.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości i Krzyżem Walecznych.

Żonaty z Marią Hebal.

Źródła

J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich 1914-1918 t. 1, Kraków, Warszawa, Zalesie Górne 2017; W.K. Cygan, Żołnierze Niepodległości 1863-1938. Słownik biograficzny t. 4, Mińsk Mazowiecki-Warszawa-Kraków 2012; Lista chorych, rannych, zabitych i zaginionych legionistów do kwietnia 1915 roku, Oświęcim 1915; „Monitor Polski” nr 171/1933.