Urodził się 21 kwietnia 1891 r. w Igołomii pow. Miechów. Syn Macieja, rolnika, i Marianny z Dzierżów.
Z zawodu kowal.
Od 1912 r. należał do PPS i Zw. Strzeleckiego.
W czasie I wojny światowej 7 września 1914 r. wstąpił do Legionów Polskich. Służył m.in. w 2 komp. 4 pp LP, uzyskując stopień plut. Przeszedł cały szlak bojowy pułku. W szczególny sposób wyróżnił się 12 marca 1916 r. podczas walk na Wołyniu, gdy z własnej inicjatywy, na czele kilku żołnierzy, przybył z pomocą okrążonemu patrolowi ze swojej komp., biorąc do niewoli sześciu żołnierzy wroga.
Po kryzysie przysięgowym 21 września 1917 r. wcielony do armii austro-węgierskiej. W 1918 r., na skutek kontuzji, został zwolniony ze służby.
Zamieszkał w Borku Fałęckim koło Krakowa. Pracował w tamtejszej fabryce kabli.
Zginął 15 maja 1928 r. w wyniku wypadku samochodowego w Borku Fałęckim (obecnie część Krakowa) i został pochowany na tamtejszym Cmentarzu Parafialnym.
Odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl., pośmiertnie otrzymał Krzyż Niepodległości.
Żonaty (od 1919 r.), miał córkę Zuzannę (ur. 1920).
J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich 1914-1918 t. 1, Kraków, Warszawa, Zalesie Górne 2017; W.K. Cygan, Żołnierze Niepodległości 1863-1938. Słownik biograficzny t. 4, Mińsk Mazowiecki-Warszawa-Kraków 2012; G. Łukomski, w: Kawalerowie Virtuti Militari 1792-1945 t. II (1914-1921) cz. 2, Koszalin 1993; „Monitor Polski” nr 64/1937.