Urodził się 15 września 1892 r. w Stanisławowie. Syn Józefa i Jadwigi z Soleckich.
Studiował na Politechnice Lwowskiej.
Członek Zw. Strzeleckiego.
W okresie I wojny światowej służył w armii austro-węgierskiej, uzyskując stopień por.
Od 8 listopada 1918 r. uczestniczył w obronie Lwowa przeciwko Ukraińcom. Był oficerem łączności 1 part lwowskiej. Po wyparciu przeciwnika z miasta pełnił służbę w V BArt.
Zweryfikowany jako kpt. art. z 1 czerwca 1919, służył kolejno w 21 pap (1923) i 5 pac (1924). Awansowany 1 stycznia 1927 r. na mjr. art., dowodził 5 dapl (1928, 1932). Od 1934 r. zajmował stanowisko komendanta Obozu Ćwiczeń w Baryczy.
Podczas kampanii 1939 r. dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Starobielsku.
W kwietniu lub maju 1940 r. zamordowany w Charkowie.
Odznaczony dwukrotnie Krzyżem Walecznych, złotym Krzyżem Zasługi i Medalem Niepodległości, pośmiertnie (2007) awansował na ppłk.
Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie.
Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, Warszawa 2003; W.K. Cygan, Żołnierze Niepodległości 1863-1938. Słownik biograficzny t. 4, Mińsk Mazowiecki-Warszawa-Kraków 2012; „Monitor Polski” nr 258/1933; Obrona Lwowa 1-22 listopada 1918 t. 3, Lwów 1939; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006.