Bojownikom niepodległości

Stanisław Bednarz–Stwosz

(1896–po 1939)

Urodził się 1 kwietnia 1896 r. w Sosnowcu. Syn Jana i Wilhelminy.

Uczeń tokarski.

W czasie I wojny światowej od 8 sierpnia 1914 r. w oddziałach strzeleckich i Legionach Polskich. Do 31 lipca 1915 r. służył w 3 komp. I baonu 1 pp LP. Chory, w sierpniu leczył się w szpitalu twierdzy nr 9 w Krakowie. Po powrocie do komp. (od 18 stycznia 1916 r.) w stopniu st. szer. dowodził sekcją.

Po 1918 r. w WP. Zweryfikowany jako por. piech. z 1 czerwca 1919 r., był oficerem 24 pp. Przydzielony jako oficer instrukcyjny do PKU w Łucku (1923, 1924). Z dniem 15 sierpnia 1924 r. otrzymał stopień kpt. piech. W 1928 r. ponownie w składzie 24 pp. W końcu 1931 lub na początku 1932 r. przeniesiony w stan spoczynku.

Mieszkał w Czortkowie.

Zmarł po 1939 r.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości i czterokrotnie Krzyżem Walecznych.

Źródła

J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich 1914-1918 t. 1, Kraków, Warszawa, Zalesie Górne 2017; IV Lista strat Legionów Polskich, Piotrków 1916; Lista strat Legionu Polskiego. Od lipca do października 1915, Piotrków 1915; „Monitor Polski” nr 179/1931; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928; Rocznik oficerski rezerw 1934.