Bojownikom niepodległości

Stanisław Bejnar–Bejnarowicz

(1899–1953)

Urodził się 30 czerwca 1899 r. w Karsie w Turcji. Syn Jarosława i Judyty ze Stankiewiczów.

Po 1918 r. w WP. Od 15 sierpnia 1920 do 15 lutego 1921 r. uczył się w Szkole Podchorążych Artylerii w Poznaniu. Z dniem 1 marca 1921 r. otrzymał stopień ppor. art.

Przydzielony do 19 pap, 1 marca 1923 r. awansował na por. art. W pułku tym służył co najmniej do 1924 r. Następnie był oficerem w 3 komp. artylerii pieszej/3 dyonie art. pieszej (1928, 1932). Sprawował funkcję jego adiutanta. Przeniesiony do służby sanitarnej, wiosną 1939 r. dowodził plut. gospodarczym 3 Szpitala Okręgowego.

Wiadomo, iż w 1944 r. brał udział w powstaniu warszawskim.

Zmarł 30 maja 1953 r. i został pochowany na Nowym Cmentarzu w Jarosławiu.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości, Krzyżem Walecznych i srebrnym Krzyżem Zasługi.

Źródła

„Monitor Polski” nr 6/1934; Z. Moszumański, Z. Kozak, Wojenne szkoły dla oficerów artylerii (1914-1921), Pruszków brw; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006.