Bojownikom niepodległości

Stanisław Bieniaszkiewicz

(1897–1977)

Urodził się 27 marca 1897 r. w Rzeszowie. Syn Władysława i Agaty.

Uczeń gimnazjum.

W czasie I wojny światowej od 8 sierpnia 1914 r. w oddziałach strzeleckich i w Legionach Polskich. Służył w 4 komp. 2 pp LP, a od 10 maja 1915 r. w 1 komp. 4 pp LP. W styczniu 1916 r. w oddziale telefonicznym pułku. Ranny 7 lipca 1916 r. pod Optową. Uzyskał stopień kpr. Po rekonwalescencji w Komisariacie Werbunkowym w Radomiu.

Po 1918 r. w WP. Ukończył Szkołę Podchorążych dla Podoficerów i z dniem 1 stycznia 1928 r. otrzymał stopień ppor. piech. Awansowany 1 stycznia 1931 r. na por. piech., w 1932 r. służył w 7 pp leg, a potem w Szkole Podoficerów Piechoty dla Małoletnich nr 2 w Śremie (1935, 1939). 19 marca 1937 r. awansował na kpt. piech. Wiosną 1939 r. dowodził 3 komp.

Zmarł 11 lipca 1977 r.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości, dwukrotnie Krzyżem Walecznych i srebrnym Krzyżem Zasługi.

Źródła

J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich 1914-1918 t. 1, Kraków, Warszawa, Zalesie Górne 2017; „Monitor Polski” nr 251/1931; Rocznik oficerski 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006; VII Lista strat Legionów Polskich, Piotrków 1916.