Urodził się 10 kwietnia 1886 r. w Wielichowie pow. Śmigiel. Syn Ludwika i Gabrieli z Krompilów (?).
W latach 1906-1908 służył w armii niemieckiej.
W czasie I wojny światowej 1 sierpnia 1914 r. zmobilizowany do armii niemieckiej, w jej szeregach służył do 10 sierpnia 1918 r.
Od października 1918 r. organizował oddziały zbrojne w Wolsztyńskiem. W listopadzie wybrany na przewodniczącego Rady Robotniczej i Żołnierskiej w Wolsztynie.
Podczas powstania wielkopolskiego 2 stycznia 1919 r. wyruszył z drużyną powstańczą na Rakoniewice. Uczestniczył w walkach o Wolsztyn (5 stycznia). Od 5 stycznia zastępca dowódcy komp. wielichowskiej. Dekretem Komisariatu Naczelnej Rady Ludowej z 15 lutego 1919 r. mianowany ppor. piech. Następnie przydzielony do III baonu 7 pstrz wielkopolskich (później: 61 pp). Potem (12 kwietnia-29 lipca) dowódca baonu zapasowego pułku, dowódcy komp. szturmowej (do 3 listopada), dowódcy taborów pułkowych (4 listopada 1919-28 stycznia 1920) i oficera łączności pułku. Chory na tyfus i malarię, 10 czerwca odszedł do szpitala. Po rekonwalescencji od października dowódca komp. 61 pp.
Po zakończeniu walk z bolszewikami został dowódcą komp. sztabowej 15 DP, a od 7 maja 1921 r. oficerem osadniczym dywizji. 4 maja 1922 r. przeniesiony do rezerwy. Zweryfikowany jako por. rez. piech. z 1 czerwca 1919 r.
W niepodległej Polsce mieszkał we wsi Pełcza pow. Dubno na Wołyniu. Pracował na roli.
Zmarł 15 kwietnia 1938 r. w Pełczy.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości i Krzyżem Walecznych.
Żonaty, miał troje dzieci.
A. Biskupski, Historia 61 Pułku Piechoty Wielkopolskiej (7 Pułku Strzelców Wielkopolskich), Bydgoszcz 1925; Z. Kościański, w: Słownik biograficzny powstańców wielkopolskich 1918-1919, Poznań 2002; „Monitor Polski” nr 167/1932; Rocznik oficerski 1923, 1924; Rocznik oficerski rezerw 1934.