Bojownikom niepodległości

Stanisław Bobkowski

(1889-1966)
Urodził się 12 września 1889 r. w Wągrowcu. Syn Walentego i Marii z Hendloków (?).
 
Ukończył studia medyczne w Berlinie, uzyskując 29 grudnia 1917 r. dyplom lekarski. Wkrótce potem uzyskał tam też doktorat. Członek „Zetu”.
 
Od 1918 do 15 grudnia tego roku w armii niemieckiej. Brał udział w powstaniu wielkopolskim m.in. w walkach w Poznaniu. Potem (do 16 czerwca 1919 r.) w Wojsku Polskim. Uczestnik I (1919) i III (1921) powstania śląskiego. Był komendantem pociągów sanitarnych. Po zakończeniu wojny w 1922 r. przeniesiony do rezerwy. Zweryfikowany jako kpt. rez. lek. z 1 czerwca 1919 r., z dniem 19 marca 1939 r. awansował na mjr. rez. lek.
 
Mieszkał w Poznaniu i tam też pracował zawodowo. Specjalizował się w ginekologii i położnictwie, od 1929 r.  w Gdyni.
 
Prezes Zw. Powstańców Wielkopolskich i Zw. Powstańców Śląskich w Gdyni, działacz Robotniczego Instytutu Oświaty i Kultury im. S. Żeromskiego.
 
W 1939 r. zmobilizowany do WP. Był komendantem filii Szpitala Ujazdowskiego, zorganizowanego w budynku ZUS przy ul. Czerniakowskiej 231 w Warszawie. Uczestniczył w obronie tego miasta. Po kapitulacji załogi (28 września) dostał się do niewoli niemieckiej.
 
Po wojnie mieszkał w Warszawie. Organizator służby zdrowia na terenie województwa warszawskiego. Był m.in. lekarzem ginekologiem oddziału zdrowia Prezydium Dzielnicowej Rady Narodowej Warszawa-Praga Śródmieście.
 
Należał do Związku Bojowników o Wolność i Demokrację.
 
Zmarł 18 kwietnia 1966 r. w Warszawie i został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach kwat. A-2.
 
Odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl., dwukrotnie Krzyżem Walecznych, Medalem Niepodległości, jugosłowiańskim orderem św. Sawy 3 kl., w PRL otrzymał złoty Krzyż Zasługi.
Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 64/1938
Źródła

K. B[rożek], w: Encyklopedia powstań śląskich, Opole 1982; L. Głowacki, Obrona Warszawy i Modlina na tle kampanii wrześniowej 1939, Warszawa 1985; S. Konopka, Rocznik Lekarski Rzeczypospolitej Polskiej na rok 1948, Warszawa 1949; „Monitor Polski” 1938, nr 64; Polski Almanach Medyczny na rok 1956, Warszawa 1957; Rocznik Lekarski Rzeczypospolitej Polskiej na 1938 rok, Warszawa 1938; Rocznik Lekarski Rzeczypospolitej Polskiej na 1936 rok, Warszawa 1936; Rocznik oficerski 1923, 1924; Rocznik oficerski rezerw 1934; R. Rybka, K. Stepan, Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935-1939, Kraków 2003.