Urodził się 14 stycznia 1895 r. w Warszawie. Syn Jana i Elżbiety z Jabłczyńskich. Brat Antoniego (zob.), Jerzego (zob.) i Kazimierza (zob.).
Pracował jako elektromonter.
Należał do „Sokoła” w Zawierciu.
W czasie I wojny światowej w październiku 1914 r. wstąpił do Legionów Polskich ps. „Zagłoba”. Służył w IV baonie 1 pp LP. Po bitwie pod Krzywopłotami awansował na kpr. Wiosną 1915 r. w I plut. 1 komp. IV baonu 5 pp LP. Podczas walk pozycyjnych nad Nidą zachorował. W końcu kwietnia leczył się w szpitalu rezerwowym w Kętach. Po rekonwalescencji przydzielony do baonu uzupełniającego nr 1. Awansował do stopnia sierż. W 1917 r. przebywał w Stacji Zbornej LP w Piotrkowie.
Zmarł na gruźlicę 20 września 1917 r. w szpitalu wojskowym w Piotrkowie. Pochowany na tamtejszym Cmentarzu Rzymsko-Katolickim przy ul. Partyzantów 1 kwat. 85.
Pośmiertnie odznaczony Krzyżem Niepodległości.
J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich 1914-1918 t. 1, Kraków, Warszawa, Zalesie Górne 2017; J. Cisek, K. Stepan, Lista strat Legionów Polskich 1914-1918, Kraków 2006; Lista strat Legionu Polskiego. Od 1 maja do 1 lipca 1915, Piotrków 1915; „Monitor Polski” nr 6/1934; Ś.p. Stanisław Bobotek sierżant Leg. Polskich, „Na Posterunku” nr 43/1917.
