Stanisław Bogucki

Urodził się 16 listopada 1887 r. w Proszowicach pow. Miechów. Syn Józefa, robotnika, i Antoniny z Kwapiszów.
Ukończył pięć oddziałów szkoły przy kopalni „Saturn” w Czeladzi.
W 16. roku życia rozpoczął pracę zawodową jako pomocnik kowalski w kopalni „Saturn”.
Od 1905 r. należał do PPS, a po rozłamie w partii (listopad 1906 r.) do PPS-Frakcji Rewolucyjnej. Wchodził w skład komitetu kopalnianego i dzielnicowego. Należał do OB ps. „Słaby”. Uczestniczył w kilku akcjach bojowych m.in. w zamachu na prowokatora Z. Pawlika (wrzesień 1907 r.). Wobec groźby aresztowania w 1908 r. wyjechał do Jaworzna i tam pracował w kopalni „Sobieski”. W 1911 r. powrócił na teren Zagłębia Dąbrowskiego i ponownie podjął pracę w kopalni „Saturn”.
Początkowo współpracował z PPS-Lewicą, potem ponownie należał do PPS-Frakcji Rewolucyjnej.
Uczestniczył w rozbrajaniu Niemców w listopadzie 1918 r. oraz w organizacji Milicji Ludowej w Czeladzi.. Z ramienia PPS był członkiem kopalnianej Rady Delegatów Robotniczych i przewodniczącym komisji aprowizacyjnej.
W 1919 r. wybrany radnym miejskim w Czeladzi.
Brał udział w I (sierpień 1919) i II (sierpień 1920) powstaniu śląskim.
W późniejszych latach należał do aktywnych działaczy PPS w Czeladzi. Był jednym z organizatorów Tow. Uniwersytetu Robotniczego i Organizacji Młodzieży Tow. Uniwersytetu Robotniczego na tym terenie.
Członek Stow. b. Więźniów Politycznych.
Po kampanii 1939 r. podjął działalność konspiracyjną. Od 1940 r. należał do Gwardii Ludowej PPS-WRN. Sam zorganizował oddziały Gwardii Ludowej w Czeladzi i Grodźcu. Aresztowany 11 września 1943 przez gestapo.
Stracony 19 listopada 1943 r. w publicznej egzekucji w Strzemieszycach.
Odznaczony Medalem Niepodległości.
Żonaty, miał córkę Bogusławę (?-7 I 1944), aresztowaną wraz z ojcem i zmarłą w obozie koncentracyjnym w Auschwitz, oraz syna Zygmunta.