Bojownikom niepodległości

Stanisław Bohdan Burzyński

(1888–1953)

Urodził się 2 lutego 1888 r. w Krakowie. Syn Wincentego i Karoliny z Surowskich.
Należał do „Sokoła”.
W czasie I wojny światowej od 1914 r. w Legionach Polskich. Mianowany 30 kwietnia 1915 r. chor. kaw., 6 sierpnia awansował na ppor. kaw. Od 21 sierpnia do 16 października był pierwszym komendantem placu LP w Lublinie. Następnie w 2 puł LP, w którym zajmował się sprawami zaopatrzenia. 31 lipca 1917 r. na prośbę Centrali ds. Odbudowy Galicji zwolniony z Legionów.
Od 1918 r. w WP. Następnie w rezerwie. Zweryfikowany jako por. rez. kaw. z 1 czerwca 1919 r.
Po 1918 r. w WP. W niepodległej Polsce podoficer zawodowy. W 1938 r. posiadał stopień ogn.
Dalsze jego losy są nieznane.
Odznaczony Medalem Niepodległości.
Pracował w swoim majątku w Tłuczani Górnej koło Wadowic.
Członek Zw. Legionistów Polskich (Koło b. Żołnierzy 2 puł LP).
Zmarł w 1953 r.
Odznaczony Medalem Niepodległości.
Żonaty, miał córki Ewę i Barbarę.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 64/1937
Źródła

W.K. Cygan, Oficerowie Legionów Polskich 1914-1917. Słownik biograficzny t. 1, Warszawa 2005; J. Konefał, Legiony Polskie w Lubelskiem 1914-1918, Lublin 1999; Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich, Warszawa 1917; „Monitor Polski” nr 64/1937; Rocznik oficerski 1923, 1924; Rocznik oficerski rezerw 1934; K. Stepan, Prawie jak słownik, „Mars” t. 20/2006; Tłuczań, www.tluczan.republika.pl/burzyn.html.