Urodził się 4 stycznia 1892 r. w Sejnach. Syn Józefa i Wiktorii z Paciukiewiczów. W czasie I wojny światowej w armii rosyjskiej, a potem w I Korpusie Polskim w Rosji. Po jego demobilizacji latem 1918 r. powrócił do domu. W okresie od 20 grudnia 1918 do września 1919 r. w POW ps. „Kazimierz Jelski”. Za działalność w organizacji był więziony. Uczestnik powstania sejneńskiego, skierowanego przeciwko Litwinom w sierpniu 1919 r. Następnie do kwietnia 1921 r. w WP. Od 15 września 1921 r. w Policji Państwowej. W stopniu st. posterunkowego co najmniej od 1933 r. pełnił służbę w Ostrowi Mazowieckiej, awansując na przodownika. Podczas kampanii 1939 r. po 17 września dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Ostaszkowie. Wywieziony na podstawie listy nr 037/1 z 20 kwietnia 1940 r., wkrótce potem został zamordowany w Twerze. Odznaczony Medalem Niepodległości, pośmiertnie (2007) awansował na aspiranta. Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie.
Miednoje. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego t. I, Warszawa 2006; „Monitor Polski” nr 63/1933.