Stanisław Boryssowicz

Urodził się 19 maja 1883 r. w Warszawie. Syn Teodora, powstańca 1863 r., lekarza, i Heleny z Romanowskich.
Ukończył gimnazjum klasyczne w Petersburgu i Wydział Mechaniczny politechniki w Zurychu, uzyskując dyplom inżyniera, jak również Szkołę Nauk Politycznych w Paryżu.
Członek PPS ps. „Dryga”. Działacz Zw. Stow. Polskiej Młodzieży Postępowo-Niepodległościowej („Filarecja”).
Po ukończeniu studiów około 1907 r. wyjechał do Stanów Zjednoczonych, gdzie przez około pięć lat pracował w fabrykach produkujących maszyny. W latach 1913-1914 jako przedstawiciel firmy Alfreda Schutte z Kolonii przebywał na Uralu. W sierpniu 1914 r. przyjechał do Chodcza koło Włocławka, gdzie rodzina posiadała nieruchomość.
W czasie I wojny światowej w październiku 1914 r. w Łodzi wstąpił do Legionów Polskich. Skierowany do prowadzenia werbunku na terenie Kujaw, wobec zmiany sytuacji militarnej wycofał się z tej akcji.
Mieszkał w Chodczu, gdzie od 1916 r. zarządzał własnym majątkiem. 1 czerwca 1917 r. objął urząd burmistrza Chodcza. Od 24 kwietnia 1918 r. II burmistrz Włocławka. W końcu roku został jego I burmistrzem, zaś 9 marca 1919 r. prezydentem Włocławka. Funkcję tę zajmował do 27 listopada.
Wobec trudnej sytuacji militarnej kraju zgłosił się ochotniczo do WP i od 12 sierpnia do 4 września 1920 r. walczył z bolszewikami w okolicach Włocławka.
Po wojnie prowadził działalność gospodarczą we Włocławku. Założył stację benzynową, był właścicielem przedsiębiorstwa zajmującego się handlem drzewem. Prezes Kujawskiego Tow. Przemysłowo-Handlowego.
Od 18 marca 1927 do 4 września 1931 r. starosta powiatowy w Kielcach, następnie w Sieradzu. Potem dyrektor Wojewódzkiego Biura Funduszu Pracy w Łucku.
Członek Stow. Techników i Inżynierów.
Podczas II kampanii 1939 aresztowany przez Sowietów.
Zmarł w 1941 r. w Kazachstanie.
Odznaczony orderem Polonia Restituta 4 kl. i Medalem Niepodległości.
Żonaty z Zofią Paszkiewicz, miał z nią synów Witolda (22 VII 1912-1993), prawnika, i Jana (II 1916-1942), lekarza, zamordowanego przezUkraińców w Janowej Dolinie.
Tablica poświęcona jego pamięci znajduje się na ścianie kościoła pw. św. Karola Boromeusza w Warszawie.