Bojownikom niepodległości

Stanisław Brejcha

(1895–przed 1937)

Urodził się 6 stycznia 1895 r. w Radymnie. Syn Franciszka i Marii z Komarowskich. Brat Wincentego (zob.).
Pracował jako stolarz.
W czasie I wojny światowej od 1 września 1914 r. w Legionach Polskich. W stopniu szer. służył w 7 komp. 3 pp LP, a potem w 6 komp. 2 pp LP. W maju 1915 r. chory. Po rekonwalescencji powrócił do szeregów.
Po kryzysie przysięgowym od września 1917 r. w Polskim Korpusie Posiłkowym. Od 2 lutego 1918 r. w stacji zbornej korpusu w Przemyślu. Służył w niej do likwidacji korpusu w następstwie przejścia II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918).
W niepodległej Polsce mieszkał w Przemyślu.
Członek Zw. Legionistów Polskich.
Zmarł 9 kwietnia 1933 r. w Przemyślu i został pochowany na tamtejszym Cmentarzu Głownym przy ul. J. Słowackiego w legionowej kwat. 31 B.
Pośmiertnie odznaczony Krzyżem Niepodległości.
Żonaty z Marią N.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 93/1937
Źródła

J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich t. I, Kraków, Warszawa, Zalesie Górne 2017; Lista strat Legionu Polskiego. Od 1 maja do 1 lipca 1915, Piotrków 1915; „Monitor Polski” nr 93/1937; M. Staroń, Kwatera legionistów z l. 1914-1918 na Cmentarzu Głównym przy ul. J. Słowackiego w Przemyślu, „Rocznik Przemyski” t, XLV z.1/2009.