Stanisław Brodowski

Urodził się 6 listopada 1892 r. w Łomży. Syn Karola i Florentyny. Ukończył szkołę handlową w rodzinnym mieście (1911 r.), po czym podjął studia na Politechnice Lwowskiej. Od 1911 r. należał do PDS. W czasie I wojny światowej od 2 sierpnia 1914 r. w oddziale J. Piłsudskiego i Legionach Polskich. Służył w 4 i 3 komp. I baonu 1 pp LP. Chory, leczył się w szpitalu. 27 maja 1916 r. w składzie 1 komp. marszowej wyruszył z Kozienic na front. Mianowany 1 stycznia 1917 r. chor. piech., od 1 lutego w Krajowym Inspektoracie Zaciągu. Od 8 lutego w Inspektoracie Zaciągu w Łomży, od 1 maja II oficer zaciągowy w Powiatowym Urzędzie Zaciągu w Makowie Mazowieckim. Przed 9 lipca powrócił do 1 pp LP. Po kryzysie przysięgowym internowany przez Niemców w Beniaminowie. Zwolniony w lutym 1918 r., od lata był komendantem obwodu szczucińskiego POW. Po rozbrojeniu Niemców w listopadzie przejściowo p.o. komendanta okręgu łomżyńskiego POW, po czym automatycznie przeszedł do WP. Podczas wojny z bolszewikami w 1920 r. pełnił służbę w 205 pp Armii Ochotniczej. W październiku awansowany do stopnia kpt. piech (z dniem 1 kwietnia). Po zakończeniu walk przeniesiony do 3 syberyjskiego pp (potem: 84 pp), w 1921 r. przydzielony został do 44 pp. Zweryfikowany jako kpt. piech. z 1 czerwca 1919 r.,w 1923 r. był p.o. komendanta kadry baonu zapasowego 44 pp. Awansowany z dniem 15 sierpnia 1924 r. na mjr. piech., w tym też roku zajmował stanowisko komendanta składnicy wojskowej. Od 23 maja 1927 r. dowodził II baonem 33 pp. Od 31 października oficer PW w dowództwie 18 DP. 23 grudnia 1929 r. przeniesiony na stanowisko dowódcy III baonu 42 pp. Awansowany 1 stycznia 1933 r. na ppłk. piech., od 23 marca był kwatermistrzem pułku. 28 czerwca mianowany zastępcą dowódcy 8 pp leg. Stanowisko to zajmował do 1938 r., kiedy to został zastępcą dowódcy Morskiej Brygady Obrony Narodowej. Od lipca 1939 r. jej dowódca. Podczas kampanii 1939 r. uczestniczył w obronie Wybrzeża. Ciężko ranny 18 września na Kępie Oksywskiej w rejonie Obłuża, dostał się do niewoli niemieckiej. Leczył się w Templinie na terenie Brandenburgii, po czym od 1940 r. przebywał w obozie jenieckim w Murnau. 29 kwietnia 1945 r. uwolniony przez oddziały amerykańskie. Zmarł w 1984 r. i został pochowany na Cmentarzu Komunalnym w Podkowie Leśnej. Odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl., Krzyżem Niepodległości, czterokrotnie Krzyżem Walecznych i złotym Krzyźem Zasługi.