Urodził się 26 września 1894 r. w Babienicach. Syn Ludwika i Marii z Opiełków. Uczestnik powstań śląskich. Od 24 czerwca 1922 r. w stopniu posterunkowego w Policji Województwa Śląskiego. Do 7 października 1928 r. służył na posterunku w Kaletach. 1 czerwca 1923 r. awansował na st. posterunkowego. Następnie kolejno był funkcjonariuszem na posterunkach w Lublińcu (do 13 listopada 1933 r.), Herbach Śląskich (do 5 kwietnia 1934 r.), Kochcicach (do 18 marca 1937 r.) i w Piotrowicach. Podczas kampanii 1939 r. ewakuowany w kierunku wschodnim, po 17 września dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Ostaszkowie. Wywieziony na podstawie listy nr 030/1 z 14 kwietnia 1940 r., wkrótce potem został zamordowany w Twerze. Odznaczony Medalem Niepodległości, pośmiertnie (2007) awansował na aspiranta. Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie.
Miednoje. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego t. I, Warszawa 2005; „Monitor Polski” nr 167/1932.