Urodził się 3 września 1896 r. w Gołonogu (obecnie część Dąbrowy Górniczej). Syn Gustawa (zob.) i Marii (Marianny) z Jakackich..
Podczas I wojny światowej służył w Polskiej Organizacji Wojskowej w Warszawie ps. „Ślepy Sław”.
W niepodległej Polsce, po 11 listopada 1918 r. służył w Wojsku Polskim w szeregach 3 baonu saperów. 1 lipca 1920 r. mianowany podporucznikiem saperów, 1 lipca 1921 r. awansowany na porucznika saperów. Od roku 1923 służył w 2 Pułku Saperów. W latach 1924–1925 szkolił się na dwuletnim kursie w Oficerskiej Szkole Topografów przy Wojskowym Instytucie Geograficznym. Od 31 lipca 1926 do 1928 r. adiutant Baonu Szkolnego Saperów. 1 stycznia 1930 r. awansowany na stopień kapitana saperów. W latach 1932–1939 uczył w Szkole Podchorążych Inżynierii; wiosną 1939 r. kierownik przedmiotu. 19 marca 1938 r. awansowany na stopień majora saperów.
Podczas kampanii wrześniowej 1939 r. zastępca szefa fortyfikacji oraz szef wydziału pomiarów Naczelnego Dowództwa Saperów. Po agresji Związku Sowieckiego z 17 września przeszedł do Rumunii. Następnie przedostał się do Francji, gdzie dowodził baonem saperów. Uczestnik kampanii francuskiej 1940 r. Po upadku Francji przedostał się do Wielkiej Brytanii. Skierowany do Stacji Zbornej Oficerów w Rothesay na wyspie Bute. Pełnił funkcje III oficera Dowództwa Saperów Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie.
Po zakończeniu II wojny światowej i demobilizacji osiedlił się w Wielkiej Brytanii. Pracował w firmie „Fraser and Chalmers” w Erith. Zmarł 16 lutego 1957 r. w Londynie, został pochowany na tamtejszym Cmentarzu Brompton.
Odznaczony dwukrotnie Krzyżem Walecznych, Medalem Niepodległości i srebrnym Krzyżem Zasługi.
„Monitor Polski” 1933, nr 63; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006; A. Suchcitz, „Non omnis moriar”... Polacy na londyńskim cmentarzu Brompton, Warszawa 1992.