Stanisław Brych

Urodził się 30 lipca 1887 r. w Dusznikach pow. Szamotuły. Syn Franciszka i Jadwigi z Turkotów.
Od 4 października 1904 r. służył w armii niemieckiej. Służył w niej do listopada 1918 r.
Uczestnik powstania wielkopolskiego. Dowodził 2 komp. II baonu garnizonowego w Poznaniu. Uczestniczył m.in. w zajęciu lotniska Ławica. Następnie dowodził I baonem 7 pstrz wlkp (potem: 61 pp). Dekretem Rady Ludowej z 15 lutego 1919 r. mianowany ppor. piech. Objął dowództwo nad oddziałem rekrutów w Rakoniewicach. W marcu pełnił służbę w komendzie etapowej w Grodzisku Wlkp. Od 7 kwietnia do 4 października dowodził I baonem 7 pstrz wlkp.
Zweryfikowany jako kpt. piech. z 1 czerwca 1919 r., w 1923 r. służył w 55 pp. W 1924 r. należał do kadry Baonu Szkolnego Piechoty nr 7. Awansowany 1 stycznia 1928 r. na mjr. piech., dowodził wówczas II baonem 2 psp. Co najmniej od 1932 r. był komendantem PKU w Sanoku.
Zmarł 7 czerwca 1933 r. w Iwoniczu. Pochowany na Cmentarzu Garnizonowym w Poznaniu kwat. V.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości.
Żonaty (od 2 X 1922) z Franciszką Opaską, miał z nią córkę Anielę (ur. 1922), zmarłą w niemowlęctwie, i syna Henryka Alfonsa Maksymiliana (1924-1998)