Urodził się 3 kwietnia 1894 r. w Nowym Targu. Syn Andrzeja i Marii z d. Palenica. Brat Władysława (zob.).
Pracował jako rzeźnik.
Od 1912 r. należał do PDS.
W czasie I wojny światowej od 6 września 1914 r. w Legionach Polskich. Służył w 3 pp LP. Ranny podczas kampanii karpackiej. Po rekonwalescencji przydzielony do 9 komp. 4 pp LP. W jej szeregach 15 lipca 1915 r. wyruszył na front. Uczestniczył w działaniach na Lubelszczyźnie. Ranny 1 sierpnia podczas bitwy pod Jastkowem. Po rekonwalescencji w stopniu uł. służył w I plut. 3 szw. 1 puł LP. 22 listopada awansował na st. uł. Ukończył szkołę podoficerską pułku (4 kwietnia 1917 r.).
Po kryzysie przysięgowym z lipca 1917 r. wcielony do armii austro-węgierskiej. Wysłany na front włoski, dostał się do niewoli.
Wstąpił do Armii Polskiej we Francji, z którą w kwietniu 1919 r. powrócił do kraju. Brał udział w walkach z Ukraińcami i bolszewikami.
W niepodległej Polsce poświęcił się zawodowej służbie wojskowej, przed 1931 r. uzyskał stopień chor. Służył wówczas w 18 pap.
Zmarł po 1937 r.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości i Krzyżem Walecznych.
J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich t. I, Kraków, Warszawa, Zalesie Górne 2017; „Monitor Polski” nr 111/1931; VI Lista strat Legionów Polskich, Piotrków 1916.