Urodził się 19 października 1895 r. w Zieleniewicach koło Grodna. Syn Kazimierza i Heleny z Hermanowiczów.
Ukończył szkołę realną w Pińsku (1912 r.), a następnie Szkołę Nauk Politycznych w Warszawie.
W czasie I wojny światowej w październiku 1914 r. powołany do armii rosyjskiej. Ukończył Szkołę Oficerską Piechoty w Wilnie i od lutego 1915 r. w stopniu chor. piech. i ppor. piech. dowodził komp. 111 pstrz. W marcu 1917 r. został oficerem do zleceń attaché wojskowego w Paryżu.
W listopadzie 1917 r. został oficerem II Oddz. sztabu Misji Francusko-Polskiej w Paryżu. Od stycznia 1918 r. członek polskiej misji rekrutacyjnej do Armii Polskiej w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie. Następnie dowódca 3 psp w Armii Polskiej we Francji. Razem z nią w kwietniu 1919 r. powrócił do kraju.
W czasie wojny z bolszewikami zastępca dowódcy 43 i 45 pp. 19 sierpnia 1920 r. zatwierdzony w stopniu kpt. piech. (z dniem 1 kwietnia).
Do 1922 r. dowodził baonem w 43 i 44 pp. Zweryfikowany jako mjr piech. z 1 czerwca 1919 r., od maja 1922 r. kierownik referatu organizacyjno-mobilizacyjnego Dep. Piechoty MSWojsk, a od 1923 r. kierownik referatu ewidencji „Rosja” w Oddz. II Sztabu Generalnego. W maju 1925 r. został attaché wojskowym w Belgradzie. 1 stycznia 1928 r. awansował na ppłk. piech. 1 kwietnia 1929 r. mianowany zastępcą dowódcy 8 pp leg. W sierpniu zwolniony ze stanowiska i powołany na kurs do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie. Po jej ukończeniu od 1 listopada 1930 r. był zastępcą dowódcy 71 pp. W grudniu 1934 r. został dowódcą 57 pp. 19 marca 1937 r. awansował na płk. dypl. piech. W okresie od jesieni 1938 do marca 1939 r., tj. do chwili przerwania kursu, był słuchaczem kursu doskonalącego oficerów dyplomowanych przewidzianych na stanowiska szefów sztabów lub kwatermistrzów armii. Od 23 marca szef sztabu Armii „Modlin”.
Na tym stanowisku wziął udział w kampanii 1939 r. Uczestniczył w działaniach na Mazowszu i Lubelszczyźnie (do 26 września). Po zakończeniu walk podjął działalność konspiracyjną. Od grudnia 1939 r. członek Rady Wojskowej Organizacji Wojskowej „Wilki”, z którą wszedł w skład Organizacji Wojskowej „Unia” i od września 1941 r. był jej komendantem ps. „Doktor Edward”. Po scaleniu „Unii” z AK od marca 1942 r. pełnomocnik Komendanta Głównego AK ds. scalenia Polskich Wojsk Unijnych. W latach 1942-1943 inspektor Komendy Głównej AK ps. „Edward”. Od 1943 r. komendant Obszaru Zachodniego AK z siedzibą w Warszawie ps. „Sadowski”. Formalnie odwołany ze stanowiska 25 lipca 1944 r.
W 1945 r. podjął służbę w LWP. 9 maja 1946 r. awansował na gen. bryg. Był m.in. dowódcą 16 DP, a od 7 sierpnia do 16 listopada 1946 r. – 5 DP.
Zmarł 2 grudnia 1946 r. w Warszawie i został pochowany na tamtejszym Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Alei Zasłużonych.
Odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl., czterokrotnie Krzyżem Walecznych, dwukrotnie złotym Krzyżem Zasługi i Medalem Niepodległości, czechosłowackim Krzyżem Wojennym, francuską Legią Honorową 5 kl. i Krzyżem Wojennym, greckim orderem Zbawiciela, jugosłowiańskim orderem św. Sawy 3 kl. i Białego Orła 3, 4 i 5 kl., rumuńskim orderem Korony Rumunii 3 kl. i tunezyjskim orderem Sławy 2 kl., pośmiertnie otrzymał order Krzyża Grunwaldu 3 kl.
Rodziny nie założył.
W. Chocianowicz, W 50 lecie powstania Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, Londyn 1969; Cmentarz Komunalny Powązki dawny Wojskowy w Warszawie, Warszawa 1989; L. Głowacki, Działania wojenne na Lubelszczyźnie w roku 1939, Lublin 1986; L. Głowacki, Obrona Warszawy i Modlina na tle kampanii wrześniowej 1939, Warszawa 1985; T. Jurga, W. Karbowski, Armia „Modlin” 1939, Warszawa 1987; A.K. Kunert, Słownik biograficzny konspiracji warszawskiej 1939-1944 t. 1, Warszawa 1987;S. Łoza, Czy wiesz kto to jest?, Warszawa 1938; „Monitor Polski” nr 167/1932; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006.