Urodził się 28 kwietnia 1897 r. w Warszawie. Syn Jakuba, robotnika, i Anny z Ryczakowskich.
Uczył się w gimnazjum, ukończył sześć klas. Przerwał naukę, poświęcając się pracy zarobkowej. Ponownie w latach 1916–1918 kształcił się w Seminarium Nauczycielskim Natalii Jastrzębowskiej.
Pracował jako nauczyciel w szkole powszechnej w Bobrownikach koło Kozienic.
Członek POW ps. „Mścisław”, „Fabcio”. Był komendantem miejscowym w Bobrownikach. Brał udział w rozbrajaniu okupantów w listopadzie 1918 r., po czym był komendantem posterunku w Bobrownikach oraz zastępcą komendanta w Głowaczowie.
W pierwszej połowie 1920 r. kierował akcją plebiscytową w pow. Kolno na Mazurach.
Latem wstąpił ochotniczo do WP. W szeregach 19 puł brał udział w walkach z bolszewikami. Po wojnie przeniesiony do rezerwy. W 1929 r. ukończył kurs w Batalionie Szkoły Podchorążych Rezerwy Piechoty w Śremie. Uzyskał stopień ppor. rez. tab. ze starszeństwem z 1 lipca 1925 r.
W 1925 r. został kierownikiem szkoły we wsi Brzóza.
Członek Związku Strzeleckiego, w latach 1928–1929 komendant jego obwodu kozienickiego. Ukończył kurs PW w Górze Puławskiej (1927) oraz kurs informacyjny gimnastyczno-sportowy w 72 pp.
W 1939 r. zmobilizowany do WP, po 17 września dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Kozielsku.
Wywieziony na podstawie listy nr 036/3 z kwietnia 1940 r., wkrótce potem został zamordowany w lesie katyńskim.
Odznaczony Medalem Niepodległości, pośmiertnie (2007) awansował na por.
Żonaty z Zofią Berezowską, miał z nią córkę Marię i syna Tadeusza.
Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie.
Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, Warszawa 2000; „Monitor Polski” nr 63/1933; Rocznik oficerski rezerw 1934; J. S[nitko] R[zeszut], w: Pro memoria, „Wojskowy Przegląd Historyczny” nr 3-4/1990.