Bojownikom niepodległości

Stanisław Farbisz

(1899–1946)

Stanisław FarbiszUrodził się 26 września 1899 r. w Dzikowie pow. Tarnobrzeg. Syn Jana, rolnika, i Rozalii ze Słomków.

Ukończył szkołę ludową w Tarnobrzegu.

W 1913 r. został praktykantem sklepowym w Tow. Przemysłowo-Handlowym „Bazar” w Tarnobrzegu.

W marcu 1914 r. wstąpił do Związku Strzeleckiego w Tarnobrzegu.

Po wybuchu wojny 4 sierpnia 1915 r. wstąpił do Legionów Polskich. W stopniu szer. był żołnierzem okm nr 1 w 5 pp LP. W styczniu 1916 r. przebywał w szpitalu obserwacyjnym w Dziedzicach, zaś na początku kwietnia w Domu Uzdrowieńców LP w Kamieńsku. Następnie powrócił na front. Brał udział w walkach na Wołyniu. Ranny, od 15 sierpnia do 10 października przebywał w szpitalach w Kowlu, Dziedzicach i w Domu Uzdrowieńców LP w Kamieńsku. Po wyleczeniu się z ran powrócił do pododdziału.

Po kryzysie przysięgowym 4 września 1917 r. wcielony do armii austro-węgierskiej, służył w 100 pp. Brał udział w walkach na froncie włoskim. Ze względu na prowadzenie pracy agitacyjnej przeniesiony do dywizji węgierskiej, a potem do 40 pp we Włodzimierzu Wołyńskim. Po trzech tygodniach ponownie wysłany na front włoski.

W czasie rozkładu Austro-Węgier chory na malarię powrócił do Tarnobrzegu.

10 grudnia 1918 r. wstąpił do dyonu żandarmerii w Tarnobrzegu. Uczestniczył w pacyfikacji „republiki tarnobrzeskiej”. Od 10 czerwca 1919 r. służył w żandarmerii polowej w Ropczycach. W okresie od 29 września do 5 listopada przebywał na kursie żandarmerii w Krakowie. Następnie do 31 sierpnia 1921 r. pełnił służbę w komendzie powiatowej Policji Państwowej w Sanoku.

W latach 1921–1923 odbywał obowiązkową służbę wojskową w 17 pp.

W 1923 r. powrócił do Dzikowa. Pracował dorywczo jako handlowiec w Fabryce Mebli w Tarnobrzegu. Od 1lutego 1927 r. pracował w Dyrekcji Okręgowej Kolei Państwowych w Katowicach.

Mieszkał wówczas w Mikołowie.

Członek Związku Legionistów Polskich i Związku Strzeleckiego.

Zmarł 8 marca 1946 r. w Bytomiu. Pochowany na Cmentarzu Parafialnym w Tarnobrzegu.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości.

Żonaty ze Stefanią Mełs, z którą miał synów Zygmunta (1925–2 IX 1939), zabitego podczas bombardowania Tarnobrzegu, i Marka.

Źródła

„Monitor Polski” nr 64/1937; V Lista strat Legionów Polskich, Piotrków 1916; VI Lista strat Legionów Polskich, Piotrków 1916; B. Szwedo, Słownik Legionistów Tarnobrzeskich t. I, Tarnobrzeg 2014.