Urodził się 13 lipca 1896 r. w Nowo-Święcianach. Syn Józefa (zob.) i Zofii z Jaxa-Kwiatkowskich (zob.). Brat Włodzimierza (zob.) i Wandy Pełczyńskiej (zob.).
Ukończył Szkołę Handlową w Kielcach (1913). Podjął studia na Wydz. Architektury Politechniki Lwowskiej.
Należał do skautingu, „Zarzewia” i Polskich Drużyn Strzeleckich.
W czasie I wojny światowej od 6 sierpnia 1914 r. w oddziałach strzeleckich i Legionach Polskich. Służył w 1 pp LP. Ranny podczas bitwy pod Konarami w maju 1915 r., leczył się w szpitalu legionowym w Kamieńsku. Po wyleczeniu się z ran w okresie od 5 listopada 1915 do 27 lipca 1916 r. w biurze werbunkowym Dep. Wojskowego NKN w Kielcach. Następnie powrócił do I Brygady. Po kryzysie przysięgowym w lipcu 1917 r. internowany przez Niemców w Szczypiornie. W styczniu 1918 r. zwolniony z obozu.
Wyjechał do Lwowa i kontynuował studia na politechnice.
Brał udział w obronie Lwowa przeciwko Ukraińcom. Następnie w WP. W 1921 r. został zdemobilizowany.
Powrócił wówczas na studia na Politechnice Lwowskiej. Po ich ukończeniu uzyskał dyplom inżyniera.
Projektował dzielnice mieszkaniowe w Warszawie, Bydgoszczy i Wilnie. Twórca projektu Dzielnicy Reprezentacyjnej w Gdyni (1937–1938). Od 1938 r. prof. Politechniki Lwowskiej.
Funkcje tę sprawował też pod okupacją sowiecką (1939–1941).
Po II wojnie światowej od 1947 r. pracował na Politechnice Warszawskiej.
Zmarł w 1964 r. Pochowany na Cmentarzu Parafialnym na Powązkach w Warszawie kwat. 88.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości.
Był żonaty.
Jest patronem ulicy w Gdyni.
„Monitor Polski” nr 293/1932.