Bojownikom niepodległości

Stanisław Firlicz–Szemli

(1895–1920)

Urodził się 18 maja 1895 r. w Tarnowie. Syn Wawrzyńca i Marii.

Ukończył gimnazjum w rodzinnym mieście.

Przed wojną należał do Zw. Strzeleckiego. Uczęszczał na kurs oficerski.

W czasie I wojny światowej od 16 sierpnia 1914 r. służył w I baonie 1 pp LP. Po zajęciu Kielc przeniesiony do baonu rekrutów, w jego szeregach 10 września opuścił miasto. Przydzielony do tworzonego 2 pp LP, wyruszył na front karpacki. Mianowany 11 listopada 1914 r. chor. piech., dowodził plut. W kwietniu 1915 r. przeniesiony do 1 komp. baonu uzupełniającego 2 pp LP kpt. Szczęsnego Rucińskiego (potem: kpt. Franciszka Sikorskiego). 11 maja wraz z baonem wcielony do 4 pp LP, sprawował w nim funkcję dowódcy plut. 5 komp. Ranny 5 sierpnia w okolicach Siedlisk, leczył się w szpitalu twierdzy nr 9 w Krakowie, następnie we wrześniu w szpitalu w Tarnowie, po czym od 13 października do 23 listopada przebywał w Domu Uzdrowieńców w Kamieńsku. Po wyleczeniu się z rany powrócił do pułku i uczestniczył w kampanii wołyńskiej. Z dniem 1 kwietnia 1916 r. otrzymał stopień ppor. piech. Po wycofaniu Legionów z frontu przydzielony do Krajowego Inspektoratu Zaciągu. Do maja 1917 r. pełnił służbę w Łukowie. Następnie powrócił do pułku.

Po kryzysie przysięgowym we wrześniu 1917 r. przeszedł do Polskiego Korpusu Posiłkowego. Był oficerem 1 komp. oddziału uzupełnień korpusu. Uczestniczył w przejściu II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918), a po połączeniu się z II Korpusem Polskim, awansowany na por. piech., w bitwie z Niemcami pod Kaniowem (11 maja). Dostał się wówczas do niewoli. Osadzony w Białej Podlaskiej, przebywał tam do listopada 1918 r.

15 listopada przyjęty do WP, 21 listopada przydzielono go do oddziału ppłk. Pogorzelskiego. Już 4 grudnia przeniesiony do 36 pp LA, w jego szeregach uczestniczył w walkach z Ukraińcami w okolicach Lwowa. Później jako kpt. piech. służył w 4 pp leg. Od 21 maja 1920 r. dowodził I baonem.

Poległ 21 maja 1920 r. w walce z bolszewikami nad Berezyną pod Nowosiółkami.

Pośmiertnie odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl., Krzyżem Niepodległości i czterokrotnie Krzyżem Walecznych oraz awansowany do stopnia mjr. piech.

Źródła

W.K. Cygan, Oficerowie Legionów Polskich 1914–1917. Słownik biograficzny t. 1, Warszawa 2005; IV lista strat Legionów Polskich, Piotrków 1916; Czwarty Pułk Piechoty 1806–1966, Londyn [1965]; Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich, Warszawa 1917; Lista strat Wojska Polskiego. Polegli i zmarli w wojnach 1918–1920, Warszawa 1934; „Monitor Polski” nr 132/1931; K. Stepan, Prawie jak słownik, „Mars” t. 20/2006; B. Waligóra, Organizacja 4 pułku Legionów Polskich, „Żołnierz Legionów i POW” nr 3-4/1939; „Wiarus” nr 29/1920.