Stanisław Florian Bedryjowski

Urodził się 4 maja 1897 r. w Strusowie pow. Trembowla. Syn Michała i Klary z Budnych.

Uczył się w szkołach w Trembowli (1906-1909), Tarnopolu (1909-1913) i Lwowie (1913-1914). Maturę uzyskał eksternistycznie w Wiedniu (1916 r.).

W czasie I wojny światowej od sierpnia 1914 r. w Legionach Polskich. Służył do 4 lutego (lub 15 listopada) 1915 r. w 3 pp LP. Następnie w 3 szw. 2 puł LP. Od 1 czerwca 1917 r. dowódca sekcji szw. km pułku.

Po kryzysie przysięgowym pozostał w pułku. Po przejściu II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918) 18 lutego opuścił szeregi, podejmując służbę w POW. Był komendantem miejscowym w Miżyńcu koło Przemyśla.

Od 1 grudnia 1918 r. w WP. Służył w dyonie rtm. A. Jabłońskiego, awansując od stopnia st. uł. do wachm. Sprawował funkcję zastępcy dowódcy plut.  Z dyonem przydzielony do 11 puł, do 15 kwietnia 1919 r. dowodził czasowo 1 szw. Następnie (do 15 lipca) dowódca plut. w tym szw. Brał udział w walkach z bolszewikami na froncie litewsko-białoruskim. 1 sierpnia 1919 r. mianowany ppor. kaw. i przeniesiony do 2 pszwol. Dowodził plut. 15 grudnia został kierownikiem adiutantury DOGen Pomorze. Po zakończeniu działań wojennych w 5 psk i 22 puł.

Zweryfikowany jako por. kaw. z 1 czerwca 1919 r., był dowódcą plut. I adiutantem 22 puł. W okresie od 29 sierpnia 1924 do 23 maja 1926 r. był oficerem sztabu VI Samodz. BK. Następnie do 19 stycznia 1928 r. dowódca szw. 22 puł. Od 17 października 1929 do 3 czerwca 1930 r. przebywał na kursie oficerów kawalerii w Centrum Wyszkolenia Kawalerii w Grudziądzu. 1 stycznia 1930 r. awansował na rtm. kaw. W 1931 r. wyrokiem Wojskowrgo Sądu Okręgowego skazany na karę dwóch miesięcy więzienia i wydalenie z korpusu oficerskiego, ostatecznie wyrok ten uchylono. W 22 puł pełnił służbę do 1 listopada 1933 r. Następnie w 19  puł. Przez rok dowodził szw. liniowym, przez dwa lata szw. szkolnym oraz przez rok (do 1937 r.) był p.o. kwatermistrza pułku. Od 14 czerwca 1937 r. był kierownikiem referatu dyscypliny DOK nr I w Warszawie.

Członek Zw. Legionistów Polskich. Należał do Koła 2 puł LP.

Podczas kampanii 1939 r. kierownik referatu rezerwy personalnej OK nr I. 18 września przeszedł do Rumunii, gdzie został internowany. Przedostał się do Francji. Powołany do służby czynnej, od 14 stycznia 1940 r. był oficerem ewidencji personalnej i rejestracyjnego w koszarach Bessiéres w Paryżu, a potem w Stacji Zbornej Carpiagne. Po upadku Francji ewakuowany do Wlk. Brytanii. Początkowo oficer ewidencji personalnej w Obozie WP w Crawford, a potem też w Komendzie Obozu WP w Broughton w Szkocji. Od 19 sierpnia adiutant Komendy Obozu WP nr 1 w Peebles. Od 15 października w obozie oficerskim nr 2 w Broughton i Dunfermline, gdzie dowodził plut. oficerskim szw. kawalerii. Od 3 listopada 1940 do 1 czerwca 1943 r. adiutant 1 dyonu pociągów pancernych. W 1943 r. ukończył ośmiotygodniowy kurs motoryzacyjny w Cambridge. Od 2 czerwca 1943 do 11 sierpnia 1945 r. kierował referatem personalnym, a potem kierownikiem referatu attachés i misji wojskowych w wydz. ogólnym Oddz. Informacyjno-Wywiadowczego sztabu NW. Od czerwca 1944 r. równocześnie przydzielony do pomocnika szefa tego oddziału.

Od 20 sierpnia do 5 października 1945 r. pozostawał bez przydziału w Centrum Wyszkolenia Piechoty. Następnie pełnił służbę w referacie obsad Oddz. Personalnego dowództwa I Korpusu Polskiego. Z dniem 1 stycznia 1946 r. awansował na mjr. kaw. 24 kwietnia przeniesiony do szefostwa służby archiwalno-muzealnej PSZ. Od 10 września 1946 do 9 września 1948 r. w Polskim Korpusie Przysposobienia i Rozmieszczenia.

Po demobilizacji zamieszkał w Wlk. Brytanii. Miał awansować do stopnia ppłk. kaw.

Zmarł 20 listopada 1973 r. w Londynie i został pochowany na tamtejszym Cmentarzu Putney Vale.