Stanisław Fórmanowicz

Urodził się 5 maja 1897 r. w Grodzisku. Syn Szczepana i Eleonory z Niejackich. Brat Stefana (zob.).

Po śmierci ojca wychowywał się w rodzinie Kazimierza i Heleny Rudawskich w Buku.

W czasie I wojny światowej w armii niemieckiej.

Uczestnik powstania wielkopolskiego.

W niepodległej Polsce funkcjonariusz Straży Granicznej. Służył w stopniu st. strażnika SG w Inspektoracie Granicznym w Wolsztynie. Od około 1930 r. w komisariacie SG w Międzychodzie.

Członek Zw. Powstańców Wielkopolskich i Zw. Weteranów Powstań Narodowych RP 1914–19.

W końcu sierpnia 1939 r. skierowany do szkoły Straży Granicznej w Rawie Ruskiej. Podczas kampanii wrześniowej dostał się do niewoli sowieckiej, po czym ślad po nim zaginął.

Odznaczony Medalem Niepodległości.

Żonaty (od 11 V 1923) z Heleną Utratą, miał z nią córki Helenę (1924–14 XII 1999), Łucję (8 IX 1926–26 V 2008) zamężną Dubkiewicz i syna Zbigniewa (8 V 1928–24 II 1950), zegarmistrza.