Bojownikom niepodległości

Stanisław Frenkel

(1902–po 1945)

Urodził się 1 lutego 1902 r. w Łodzi. Syn Szymona (Salomona) i Felicji z Wilnerów.

Uczył się w szkole Zgromadzenia Kupców w rodzinnym mieście.

Należał do skautingu.

W czasie I wojny światowej 21 września 1916r. wstąpił do Legionów Polskich. Służył w komp. sztabowej Komendy Legionów. Ze względu na wiek 5 kwietnia 1917 r. został zwolniony z Legionów.

Wrócił do Łodzi i kontynuował naukę w szkole.

Od listopada 1918 r. w WP. Służył w 3kom. km 28 pp. Brał udział w walkach z Ukraińcami, w kwietniu 1919 r. został rany w rękę. P dwóch tygodniach leczenia powrócił do pułku. 1 sierpnia skierowany do kadry, od listopada był żołnierzem VI baonu etapowego. 5 marca 1920 r. skazany przez sąd wojskowy na karę pół roku więzienia. 3 października został p.o. podoficera gospodarczego stacji zbornej 3 Armii. 31 grudnia zdemobilizowany.

Kontynuował naukę w Łodzi, w 1924 r. ukończył prywatne gimnazjum K. Tomaszewskiego. Następnie podjął studia na Wydz. Przyrodniczo-Matematycznym Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie, lecz wkrótce je przerwał.

Od 1925 (?) r. pracował w firmie S. Frenkiel, a od 1929 r. był kierownikiem sprzedaży działu jedwabi w fabryce włókienniczej Christian A. Krause w Łodzi. Wobec zamknięcia fabryki 31 grudnia 1930 r. utracił pracę. Następnie był urzędnikiem skarbowym w Zduńskiej Woli. 10 lipca 1936 r. skazany przez Sąd Okręgowy w Łodzi na pół roku więzienia za oszustwo.

Po zakończeniu kary zamieszkał w Warszawie.

Należał do Zw. Legionistów Polskich.

Podczas II wojny światowej przebywał w Szwajcarii.

Odznaczony Medalem Niepodległości.

Był żonaty.

Źródła

M. Gałęzowski, Na wzór Berka Joselewicza. Żołnierze i oficerowie pochodzenia żydowskiego w Legionach Polskich, Warszawa 2010; zarządzenie prezydenta z 27 VI 1938.