Urodził się 13 października 1886 r. w Poznaniu. Syn Michała i Stanisławy z d. Popieska.
Od 1908 r. należał do oddziału kołowników Tow. Gimnastycznego „Sokół” w Poznaniu. W 1918 r. zamieszkał prawdopodobnie w Kurnatowicach lub Chalinie koło Sierakowa.
Uczestnik powstania wielkopolskiego. W stopniu sierż. dowodził komp. odwodową z Kwilcza. Od 24 stycznia 1919 r. dowódca I oddziału (potem: I batalionu) Grupy Zachodniej. W okresie od 4 do 7 marca organizator i dowódca I baonu pułku zapasowego. Awansowany na st. sierż., 7 marca został organizatorem i dowódcą I baonu 2 pstrz wlkp (potem: 56 pp). Od września brał udział w walkach z bolszewikami na froncie litewsko-białoruskim. Mianowany ppor. piech., dowodził komp. II baonu. Ranny 3 czerwca 1920 r. pod Stołpiszczami. Leczył się w wojskowym szpitalu okręgowym w Poznaniu.
Zmarł 21 lipca 1920 r. w Poznaniu.
Pośmiertnie odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl., Krzyżem Niepodległości i dwukrotnie Krzyżem Walecznych.
Rodziny nie założył.
Lista strat Wojska Polskiego. Polegli i zmarli w wojnach 1918–1920, Warszawa 1934; „Monitor Polski” nr 177/1938; „Sierakowski Zeszyt Historyczny” nr 3/2009.