Bojownikom niepodległości

Stanisław Garbusiński

(1899–1951)

Urodził się 29 kwietnia 1899 r. w Krakowie. Syn Leona i Marii z Muszyńskich. Brat Jana Damiana Franciszka (zob.) i Tadeusza Sabina Macieja (zob.).

W czasie I wojny światowej w Legionach Polskich. Po kryzysie przysięgowym od września 1917 r. w stopniu st. szer. w oddziale telefonicznym korpusu. W następstwie przejścia II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918) internowany przez Austriaków w Szaldobos.

Od 1918 r. w WP. W styczniu 1919 r. przydzielony do 5 komp. 4 pp leg. Uczestniczył w walkach z bolszewikami, był ranny nad Berezyną. Po wojnie z bolszewikami w rezerwie. Zweryfikowany jako por. rez. piech. z 1 czerwca 1919 r.

W niepodległej Polsce ukończył studia, uzyskując dyplom inżyniera górniczego.

W niepodległej Polsce był zawiadowcą Kopalni Soli Potasowych „Tesp” w Hołyniu.

Od 1945 r. dyrektor kopalni w Kłodawie.

Zginął w 1951 r. w wypadku samochodowym.

Odznaczony Medalem Niepodległości.

Źródła

J. Duda, 131 spotkanie z cyklu „Wieliczka-Wieliczanie” p.t. „W 90. tą rocznicę odzyskania przez Polskę niepodległości (1918-2008). Udział Wieliczan w walce o niepodległość”, Wieliczka 2008; B. Gańczyk, B. Grzanka, A. Maliński, Kłodawskie cmentarze, Kłodawa 2015; „Monitor Polski” nr 259/1937; „Nasza Praca. Tygodnik dla wsi” nr 40/1938; Rocznik oficerski 1923, 1924; Rocznik oficerski rezerw 1934.