Bojownikom niepodległości

Stanisław Gawlik

(1896-po 1937)

Urodził się 19 lutego 1896 r. w Szalowej pow. Gorlice. Syn Wojciecha i Barbary z d. Repeć.

Kształcił się w gimnazjum w Gorlicach.

W czasie I wojny światowej od sierpnia 1914 r. w Legionach Polskich. Służył w 3 pp LP, w jego składzie uczestniczył w kampanii karpackiej. Urlopowany, zdał egzaminy maturalne w Wiedniu, po czym powrócił do pułku. W listopadzie 1915 r. został ciężko ranny. Po rekonwalescencji powrócił do 3 pp LP.

Po kryzysie przysięgowym w Legionach od września 1917 r. w Polskim Korpusie Posiłkowym. Jako dowódca plut. 3 pp LP brał udział w przejściu II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918). Następnie dołączył do II Korpusu Polskiego. W jego składzie uczestniczył w bitwie z Niemcami pod Kaniowem (11 maja). Po kapitulacji korpusu (12 maja) dostał się do niewoli niemieckiej.

Od stycznia 1919 r. w WP. W lutym przydzielony do baonu zapasowego 1 psp. 1 maja 1919 r. mianowany ppor. piech. Od października do grudnia przebywał na kursie gimnastyki sportowej we Lwowie. W 1920 r. był dowódcą plut. w komp. sztabowej 1 DGórskiej. Brał udział w walkach z bolszewikami. W grudniu 1920 r. awansował na por. piech.

Od stycznia 1921 r. ponownie w 1 psp. Od marca 1922 w 3 psp. Zweryfikowany jako por. piech. z 1 czerwca 1919 r., w marcu 1923 r. powrócił do 1 psp. 15 sierpnia 1924 r. awansował na kpt. piech. W maju 1925 r. dowodził 8 komp. W styczniu 1926 r. został adiutantem II baonu. W 1927 r. został członkiem komisji ds. komory gazowej w nowosądeckim garnizonie, członkiem komisji ds. odbioru koszar wyremontowanych przez magistrat, komisji ds. bezpieczeństwa pożarowego, a w październiku komisji ds. przetargu na remont pułkowej strzelnicy. W listopadzie dodatkowo objął dowództwo drużyny dowódcy pułku. Od października 1928 r. dowódca 1 komp. Od kwietnia 1929 do marca 1930 r. komentant powiatowy PW, a następnie dowódca 5 komp. 30 kwietnia 1931 r. przeniesiony w stan spoczynku.

Był członkiem zarządu Oddziału Tow. Wiedzy Wojskowej w Nowym Sączu.

W drugiej połowie lat 30. jako umysłowo chory przebywał na leczeniu w Szpitalu Okręgowym w Krakowie.

Zmarł po 1937 r.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości i srebrnym Krzyżem Zasługi.

Żonaty z Zofią Wenczyńską, miał syna Stanisława (ur. 1924).

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 64/1937
Źródła

J. Giza, Sądecki garnizon i jego żołnierze w pierwszych latach niepodległości 1918-1922, Kraków 2015; J. Giza, Sądecki garnizon i jego żołnierze w pierwszych latach 1923-1926, Kraków 2019; „Monitor Polski” nr 64/1937; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928; Rocznik oficerski rezerw 1934.