Urodził się 24 kwietnia 1883 r. w Witkowie pow. Gniezno. Syn Jana i Wiktorii z Ogórkiewiczów.
Prowadził zakład krawiecki w rodzinnym mieście.
Działacz społeczny m.in. współzałożyciel Tow. Śpiewaczego „Harmonia”.
W czasie I wojny światowej zmobilizowany do armii niemieckiej. Służył w marynarce wojennej, uzyskując stopień bosm. W listopadzie 1918 r. wrócił ze zbuntowanej Kilonii do Witkowa, gdzie stanął na czele utworzonej 12 listopada Rady Robotniczo-Żołnierskiej, która przejęła władzę w mieście.
W niepodległej Polsce mieszkał w rodzinnej miejscowości. Był dyrektorem Banku Ludowego. Po likwidacji powiatu witkowskiego (1 kwietnia 1927 r.) został honorowym burmistrzem Witkowa. Przyczynił się do rozwoju miasta m.in. umożliwiając szerszy dostęp do sieci elektrycznej. Następnie był naczelnikiem poczty.
Od 1930 r. komendant, od 1936 r. prezes Bractwa Kurkowego w tym mieście.
Podczas II wojny światowej we wrześniu 1939 r. aresztowany przez Niemców, po czym z dwoma synami osadzony w obozie koncentracyjnym w Dachau.
Zamordowany 22 listopada 1940 r. w obozie koncentracyjnym w Gusen. Pochowany na Cmentarzu Parafialnym w Witkowie.
Odznaczony Medalem Niepodległości.
Żonaty (od 1911 r.) z Zofią N., miał synów Bogdana (zamordowany 7 maja 1941 r. w obozie koncentracyjnym w Gusen) i Romana i Witolda.
Jest patronem skweru w Witkowie, na którym znajduje się obelisk poświęcony jego pamięci.
„Informator Urzędowy powiatu gnieźnieńskiego” nr 55/1930; „Kurjer Poznański” nr 548/1936; „Monitor Polski” nr 293/1932; Z. Wieliczka, Powiat witkowski w okresie rewolucji niemieckiej 1918/1919 (Powstanie Wielkopolskie na Ziemi Witkowskiej), Lublin-Witkowo 2008; R. Wójcicki, Jak zginął przedwojenny burmistrz Witkowa?, www.romanwojcicki.blogspot.com/2018/06/jak-zgina-przedwojenny-burmistrz… [dostęp 29 XII 2019].