Bojownikom niepodległości

Stanisław Gawroński

(1895-po 1939)

Urodził się 21 stycznia 1895 r. w Opatowie.

W czasie I wojny światowej od 26 czerwca 1915 r. w Legionach Polskich. Służył w II plut. 1 szw. 1 puł LP. Uzyskał stopień st. uł. Ukończył szkołę oficerską pułku w Ostrołęce (31 marca 1917 r.).

Po kryzysie przysięgowym w Legionach z lipca 1917 r. przeszedł do POW ps. „Rymsza”. Był komendantem obwodu VII okręgu w Opatowie.

Od listopada 1918 r. w WP. Uczestniczył w walkach z Ukraińcami o Lwów, podczas których 11 stycznia 1919 r. został ranny. Mianowany 1 lipca 1919 r. ppor. kaw., został przydzielony do 1 pszwol, a potem do Inspektoratu Jazdy DOGen Kielce. Brał udział w wojnie z bolszewikami. Po jej zakończeniu przeniesiony do rezerwy. Zweryfikowany jako por. rez. kaw. z 1 czerwca 1919 r., 19 marca 1939 r. awansował na rtm. rez. kaw.

W niepodległej Polsce pracował na roli w majątku Jeżowa Wola (obecnie część Radomia).

Członek Zw. Legionistów Polskich.

Zmarł po 1939 r.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości i Krzyżem Walecznych.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 287/1931
Źródła

„Monitor Polski” nr 287/1931; Rocznik oficerski 1923, 1924; Rocznik oficerski rezerw 1934; R. Rybka, K. Stepan, Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935-1939, Kraków 2003.