Stanisław Gerung

Urodził się 19 listopada 1893 r. w Lubieniu Małym pow. Gródek Jagielloński. Syn Juliusza i Joanny z d. Biell.

Kształcił się w Wyższej Szkole Lasowej.

Członek organizacji paramilitarnych.

W czasie I wojny światowej od 2 sierpnia 1914 r. w oddziale J. Piłsudskiego i Legionach Polskich. Przydzielony do taboru 2 szw. 2 puł LP. Brał udział w kampanii karpackiej, bukowińskiej, besarabskiej i wołyńskiej.

Po kryzysie przysięgowym w Legionach od września 1917 r. w Polskim Korpusie Posiłkowym. Służył w 2 puł LP, awansując 23 grudnia na wachm. W następstwie przejścia II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918) i likwidacji pułku (19 lutego) internowany przez Austriaków w Synowódzku.

Zwolniony, został wcielony do armii austro-węgierskiej. Służył w 6 puł.

Od 1918 r. w WP. Służył w 2 pszwol. Brał udział w wojnie z bolszewikami. Po jej zakończeniu przeniesiony do rezerwy.

W niepodległej Polsce jako leśniczy pracował w Państwowym Leśnictwie Dziurków koło Solca nad Wisłą. W 1935 r. był leśniczym w Nadleśnictwie Małomierzyce, zaś od 1935 r. leśniczym Leśnictwa Góry.

Równocześnie instruktor PW Leśników na terenie Chełmszczyzny.

Podczas II wojny światowej brał udział w działalności konspiracyjnej w szeregach ZWZ/AK ps. „Wiktor”. Od 1943 r. kierownik punktu Kedywu w leśniczówce Góry. Aresztowany przez Niemców 1 lutego 1944 r. z synem Włodzimierzem, został osadzony w więzieniu w Chełmie, a potem na Zamku w Lublinie. Ostatecznie wywieziony do obozu koncentracyjnego w Stutthof.

Zginął w końcu stycznia 1945 r. podczas ewakuacji obozu.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości.

Żonaty z Marią Iłowiecką, miał synów Włodzimierza (1926-2000), leśnika, Józefa (1929-1999), leśnika, i Juliusza.