Bojownikom niepodległości

Stanisław Gliszczyński

(1881-1958)

gliszczyński stanisławUrodził się 17 kwietnia 1881 r. w Warszawie. Syn Hipolita, ziemianina, i Marii z Moczulskich.

Ukończył niższe gimnazjum w Brzeżanach, po czym w latach 1901-1904 kształcił się w Szkole Praktycznej Konduktorów Drogowych przy Wydz. Krajowym we Lwowie.

Od 1 września 1905 r. pracował jako asystent techniczny w Wydz. Powiatowym w Husiatynie.

W czasie I wojny światowej w sierpniu (?) 1914 r. jako poddany rosyjski internowany przez Austriaków. Uwolniony 1 lipca 1915 r., wstąpił do Legionów Polskich. Do 15 września przebywał w kadrze artylerii. Od 15 września 1915 do 1 stycznia 1917 r. pełnił służbę w Centralnym Biurze Werbunkowym NKN. Od 23 kwietnia

do czerwca kierownik Powiatowego Urzędu Zaciągu w Kozienicach. W lipcu odbył kurs oficerski w Zambrowie. Potem w Polskiej Sile Zbrojnej.

Od 2 sierpnia 1918 do 28 lutego 1921 r. pracował w Wydz. Powiatowym w Zamościu. W listopadzie 1918 r. uczestniczył w rozbrajaniu Austriaków, po czym był komendantem oddziału straży obywatelskiej. Redaktor „Ziemi Zamojskiej”. Od 1 marca 1921 do 1 listopada 1922 r. inspektor samorządu gminnego w Wydz. Powiatowym w Krasnymstawie, a od 1 października 1922 do 1 maja 1928 r. w Wydz. Powiatowym we Włodawie. Przez dwa lata redagował „Ziemię Włodawską”. Od 1 maja 1928 do 1 lutego 1929 r. sekretarz Sejmiku Powiatowego w Chełmie. 31 grudnia 1928 r. objął stanowisko prowizorycznego starosty powiatowego w Sandomierzu, po czym od 9 września 1931 r. był referendarzem w Urzędzie Wojewódzkim w Kielcach. 4 listopada 1932 r. został starostą powiatowym w Olkuszu i był nim do 29 lutego 1936 r. Następnie zamieszkał w Warszawie. Pracował jako inspektor w Zw. Rewizyjnym Samorządu Terytorialnego.

Członek zarządu Zw. Powiatów oraz Zw. Gmin Wiejskich.

Podczas II wojny światowej mieszkał u rodziny w Kazimierzy Wielkiej. W lutym 1945 r. zgłosił się do pracy w Urzędzie Wojewódzkim w Krakowie.

Od 1 marca 1945 do 31 marca 1946 r. pracował tam jako inspektor samorządowy. Następnie p.o. szefa Delegatury Biura Kontroli w Urzędzie Wojewódzkim w Lublinie. W 1952 r. podjął starania o przeniesienie do Lubelskiego Przemysłowego Zjednoczenia Budowlanego.

Zmarł 17 sierpnia 1958 r. w Lublinie i został pochowany na tamtejszym cmentarzu przy ul. Lipowej.

Odznaczony Medalem Niepodległości.

Żonaty (od 4 II 1913) z Jadwigą Krąkowską (Krakowską).

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 259/1937
Źródła

J. Mierzwa, Słownik biograficzny starostów Drugiej Rzeczypospolitej t. 1, Łomianki 2018; „Monitor Polski „nr 259/1937.