Bojownikom niepodległości

Stanisław Głowacki

(1897–1940)

Urodził się 16 października 1897 r. w Białej Cerkwi na Ukrainie. Syn Andrzeja i Michaliny ze Słomczyńskich..

W czasie I wojny światowej w formacjach polskich na wschodzie. Przydzielony do Szkoły Oficerskiej (1918 r.), w 1919 r. służył w 14 pstrz. W 1920 r. był oficerem gospodarczym DGórskiej.

Zweryfikowany jako por. adm. gosp. z 1 czerwca 1919 r., w 1923 r. służył na tymczasowym stanowisku w referacie zaopatrzenia DOK nr III. Awansowany 15 sierpnia 1924 r. na kpt. adm. gosp., był wówczas oficerem Okręgowego Zakładu Gospodarczego 5. W 1928 r. przydzielono go do 5 Brygady KOP. Od 1931 r. był płatnikiem 26 pal. W 1937 r. został oficerem gospodarczym Ośrodka Wyszkolenia Rezerw Piechoty w Różanie.

Podczas kampanii 1939 r. dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Starobielsku.

W kwietniu lub maju 1940 r. zamordowany w Charkowie.

Odznaczony Medalem Niepodległości i srebrnym Krzyżem Zasługi, pośmiertnie (2007) awansował na mjr.

Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 6/1934
Źródła

Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, Warszawa 2003; „Monitor Polski” nr 6/1934; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006.