Urodził się 2 kwietnia 1897 r. we Lwowie. Syn Eustachego i Wandy z Veitów.
W czasie I wojny światowej w Legionach Polskich. W stopniu szer. służył w 2 pp LP.
Z dniem 29 listopada 1930 r. mianowany ppor. rez. piech., 19 marca 1939 r. awansował na por. rez. piech.
W niepodległej Polsce w Straży Granicznej. W stopniu st. przodownika od 8 maja do 1 listopada 1930 r. kierownik placówki SG „Piekary Śląskie”. Następnie służył wówczas w komisariacie SG w Praszce. Awansowany na aspiranta, od 15 listopada 1933 r. był p.o. kierownika komisariatu SG w Kaletach. 15 czerwca 1934 r. został przeniesiony w stan nieczynny. Zapewne przed 1938 r. zwolniony ze służby. Potem (prawdopodobnie) w Policji Państwowej.
W 1939 r. pełnił służbę w Chodorowie, Lwowskie. 20 września dostał się do niewoli sowieckiej.
Rozstrzelany 21 września 1939 r. w lesie chodorowskim.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości, Krzyżem Walecznych i brązowym Krzyżem Zasługi.
Żonaty (od 1920 r.) z Apolonią Koźniewską, miał córkę Wandę (ur. 1921).
A. Gorzyca, T. Kalita, T. Konturek, Ocalić od zapomnienia rzecz o Władysławie Kowalskim, www.historiawisly.pl/wiki/index.php?title=Ocali%C4%87_od_zapomnienia:_R… [dostęp 30 IX 2020]; „Monitor Polski” nr 218/1931; Rocznik oficerski rezerw 1934; R. Rybka, K. Stepan, Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935-1939, Kraków 2003.