Urodził się 29 listopada 1894 r. w Stanisławowie. Syn Mikołaja, kolejarza, i Franciszki z Secców. Brat Bronisława (zob.) i Franciszka (zob.).
Ukończył szkołę powszechną. Pracował jako malarz dekoracyjny.
Od 1912 r. członek Zw. Strzeleckiegoi.
W czasie I wojny światowej od 1914 r. w Legionach Polskich. Służył w 1 pp LP m.in. w okm. Ranny podczas bitwy pod Konarami w maju 1915 r. Po rekonwalescencji przydzielony jako dowódca sekcji w stopniu kpr. do 4 komp. 6 pp LP, w jej składzie 12 września wyruszył na front. W sposób szczególny wyróżnił się w październiku, gdy poderwał do ataku swój pododdział przyczyniając się do zajęcia stanowisk rosyjskich i zdobycia km. Ranny pod Studzienicą.
Po kryzysie przysięgowym w Legionach od września 1917 r. wcielony do armii austro-węgierskiej i wysłany na front włoski.
Od grudnia 1918 r. w WP. W listopadzie 1919 r. przeniesiony do rezerwy.
W niepodległej Polsce od lutego 1920 r. w Policji Państwowej. Uzyskał stopień st. posterunkowego. We wrześniu 1934 r. przeniesiony w stan spoczynku.
Mieszkał w Skarżysku-Kamiennej.
Podczas II wojny światowej brał udział w działalności konspiracyjnej w szeregach Organizacji Orła Białego. Aresztowany przez Niemców.
Rozstrzelany 15 lutego 1940 r. w Skarżysku-Kamiennej i pochowany w zbiorowej mogile na „Borze” koło Skarżyska-Kamiennej.
Odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl., dwukrotnie Krzyżem Walecznych i Medalem Niepodległości.
Żonaty (od 1922 r.) z Barbarą Malinowską, miał z nią synów Zbigniewa (ur. 1923), Zygmunta (ur. 1924), Kazimierza (ur. 1929) i córkę Izabelę (ur. 1924).
„Monitor Polski” nr 93/1937; R.E. Stolarski, w: Kawalerowie Virtuti Militari 1792-1945 t. II (1914-1921) cz. 1, Koszalin 1991; VI Lista strat Legionów Polskich, Piotrków 1916.