Bojownikom niepodległości

Stanisław Górkiewicz

(1893–po 1933)

Urodził się 27 kwietnia 1893 r. w Toporzysku koło Jordanowa. Syn Józefa i Aleksandry Janiny z d. Kempner. Brat Henryka Władysława (zob.).

Ukończył gmnazjum OO. Jezuitów w Chyrowie (1912 r.), po czym studiował na Wydz. Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego (1 sierpnia 1919 r. uzyskał absolutorium).

W czasie I wojny światowej od 16 sierpnia 1914 r. w Legionach Polskich. Od września w II dyonie 2 puł LP. W jego składzie uczestniczył w kampanii karpackiej. Od 27 marca 1915 r. w stopniu sierz. adiutant I baonu 2 pp LP. Od lipca był oficerem rachunkowym. 15 grudnia 1915 r. mianowany chor. rach. W czerwcu i lipcu 1916 r. odbył szkolenie na kursie administracyjnym przy szkole ekonomiczno-administracyjnej Komendy Legionów. Przydzielony do stacji zbornej LP w Krakowie, do października odbywał praktykę rachunkową. Od listopada oficer likwidacyjny w szpitalu rezerwowym LP w Dęblinie. 1 kwietnia 1917 r. awansował na ppor. rach.

Po kryzysie przysięgowym w Legionach od września 1917 r. w Polskim Korpusie Posiłkowym. Był oficerem rachunkowym jego szpitala rezerwowego.

Od 1 listopada 1918 r. w WP. W listopadzie 1920 r. w stopniu kpt. gosp. (ze starszeństwem z 1 kwietnia) służył w intendenturze DOGen Kielce (do jesieni 1921 r.).

Zweryfikowany jako kpt. adm.-gosp. z 1 czerwca 1919, 31 stycznia 1923 r. przeszedł do rezerwy.

W niepodległej Polsce mieszkał w Toporzysku. Był właścicielem majątku.

Zmarł po 1933 r.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 212/1933
Źródła

W.K. Cygan, Oficerowie Legionów Polskich 1914-1917. Słownik biograficzny t. 2, Warszawa 2006; Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich, Warszawa 1917; „Monitor Polski” nr 212/1933; Rocznik oficerski 1923, 1924; Rocznik oficerski rezerw 1934; K. Stepan, Prawie jak słownik, „Mars” t. 20/2006.