Urodził się 15 stycznia 1887 r. w Kościanie. Syn Władysława i Jadwigi z Gronowiczów. Brat Józefa (zob.).
Ukończył szkołę przemysłową, po czym w latach 1909-1914 r. studiował w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Był uczniem Józefa Pankiewicza.
W czasie I wojny światowej w Legionach Polskich. Służył w 2 pp LP.
W latach 1916-1917 kontynuował naukę u Teodora Axentowicza w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych.
W niepodległej Polsce mieszkał w Krakowie. Był artystą malarzem. Malował głównie pastele, przede wszystkich studia portretowe górali i góralek, tworzył też obrazy olejne i akwarele. Wystawiał m.in. na Wystawie Niezależnych ww Krakowie (1926 r.), w Tow. Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie, a także w Poznaniu, Kaliszu i Krakowie. Po II wojnie światowej wystawiał swoje prace w Krakowie (1950, 1952)
Zmarł 16 marca 1955 r. w Krakowie i został pochowany na tamtejszym Cmentarzu Rakowickim pas 79.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości.
Żonaty z Jadwigą N., miał syna Witolda (2 I 1925-17 VI 2010) i córkę Marię (14 VIII 1927-1 IV 2013).
„Monitor Polski” nr 64/1937; C. Orlik, Stanisław Górski – zapomniany malarz górski, „Gazeta Kościańska” nr 3/2007.