Urodził się 28 marca 1891 r. w Radomiu. Syn Kazimierza i Zofii z Radzikowskich.
W 1918 r. był współorganizatorem Straży Kolejowej w Radomiu, Jastrzębiu, Szydłowcu i Garbatce. Następnie służył w Policji Komunalnej. Brał udział w walkach z bolszewikami w 1920 r.
W niepodległej Polsce od 1921 r. w Policji Państwowej. Służył w I komisariacie w Radomiu. Od 12 maja 1934 r. komendant posterunku w Jedlni-Letnisku. W stopniu przodownika od 1 marca 1936 r. kierownik I komisariatu w Radomiu.
Podczas kampanii 1939 r. ewakuowany w kierunku wschodnim, po 17 września dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Ostaszkowie.
Wywieziony na podstawie listy nr 044/1 z 22 kwietnia 1940 r., wkrótce potem został zamordowany w Twerze.
Odznaczony Medalem Niepodległości i brązowym Krzyżem Zasługi, pośmiertnie (2007) awansował na aspiranta.
Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie.
Miednoje. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego t.1, Warszawa 2006; „Monitor Polski” nr 93/1937.