Urodził się 12 listopada 1871 r. w Płocku. Syn Jana, rejenta, i Ludwiki ze Skarbków.
W 1891 r. ukończył gimnazjum filologiczne w Płocku, po czym podjął studia na Wydz. Lekarskim Uniwersytetu Warszawskiego. Naukę kontynuował w Dorpacie, gdzie w 1899 r. uzyskał dyplom lekarski.
W okresie studiów był członkiem Konwentu „Polonia”.
28 lutego 1904 r. powołany do służby czynnej w armii rosyjskiej. Jako chirurg brał udział w wojnie rosyjsko-japońskiej. Był st. ordynatorem szpitala polowego w Charbinie. W 1907 r. przeniesiony do rezerwy.
W 1910 r. pracował w Warszawie jako asystent oddziału chirurgicznego Szpitala Dzieciątka Jezus. W 1911 r. został współwłaścicielem lecznicy „Omega” (al. Jerozolimskie 65).
W czasie I wojny światowej 1 sierpnia 1914 r. zmobilizowany do armii rosyjskiej, służył jako st. ordynator szpitala fortecznego w Brześciu Litewskim. W latach 1915-1916 st. ordynator 5 Wojskowego Szpitala Brzeskiego w Echmiadzynie na Kaukazie. Następnie naczelny lekarz szpitali polowych na frontach kaukaskim i rumuńskim.
5 sierpnia 1917 r. przeszedł do Wydz. Sanitarnego I Korpusu Polskiego; był organizatorem jego służby sanitarnej. Następnie jako gen. ppor. sprawował funkcję szefa sanitarnego 1 DK, I Korpusu Polskiego, a od 3 marca do 26 czerwca 1918 r. naczelnego chirurga korpusu. Po demobilizacji korpusu powrócił do kraju.
Od 2 listopada 1918 r. w WP. Naczelny lekarz Szpitala Ujazdowskiego. Od lutego 1919 do 1921 r. naczelny lekarz w szpitalu wojskowym im. Heleny Paderewskiej. Jednocześnie do grudnia 1919 r. członek komisji kwalifikacyjnej w Dep. Sanitarnym MSWojsk.
Po wojnie zweryfikowany jako gen. bryg. z 1 czerwca 1919 r. i zaliczony do rezerwy.
Mieszkał w Warszawie. Pracował jako chirurg i kierownik lecznicy „Omega”.
Działał w Tow. Lekarzy Oficerów Rezerwy (od 6 marca 1925 r. jego pierwszy prezes). Członek Tow. Lekarskiego Warszawskiego (w 1933 r. w jego komitecie rewizyjnym).
Zmarł 19 marca 1940 r. w Warszawie. Pochowany na Cmentarzu Parafialnym na Powązkach.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości, Krzyżem Walecznych i złotym Krzyżem Zasługi.
Rodziny nie założył.
J.B. Gliński, Słownik biograficzny lekarzy i farmaceutów ofiar drugiej wojny światowej t. 3, Warszawa 2003; T. Kryska-Karski, S. Żurakowski, Generałowie Polski Niepodległej, Warszawa 1991; „Monitor Polski” nr 235/1933; Rocznik oficerski 1923, 1924; P. Stawecki, Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918-1939, Warszawa 1994; L. Zembrzuski, Złota Księga Korpusu Sanitarnego Polskiego 1797-1918, Warszawa 1927.