Bojownikom niepodległości

Stanisław Harasymów

(1898-1970)

Urodził się 25 grudnia 1898 r. w Komarnie koło Lwowa. Syn Józefa i Karoliny z Hennigów.
Należał do 1 Sokolej Drużyny Skautowej im. R. Traugutta w Komarnie.
Uczył się w Polskim Gimnazjum Prywatnym w Komarnie i w seminarium nauczycielskim w Samborze, a jednocześnie od 2 kwietnia 1916 do 5 lutego 1917 r. był członkiem tamtejszej 1 Drużyny Skautowej im. J. Piłsudskiego.
W czasie I wojny światowej 12 lutego 1917 r. powołany do armii austro-węgierskiej, w stopniu pchor. służył w 89 pp. Współpracował z POW w Rzeszowie, w następstwie czego został aresztowany, po czym wysłany na front włoski. Ranny, leczył się w szpitalu w Udine i tam prowadził działalność uświadamiającą wśród żołnierzy-Polaków. W armii austro-węgierskiej służył do 22 października 1918 r., po czym powrócił do Komarna.
Należał do organizatorów Tajnej Organizacji Wojskowej w Komarnie. Od 1 listopada 1918 do 15 lutego 1919 r. był organizatorem i dowódcą oddziału, mającego się przebić przez linię frontu polsko-ukraińskiego do Gródka Jagiellońskiego. Rozpoznany, został aresztowany i internowany przez Ukraińców w Komarnie (do 10 maja). Podczas podchodzenia oddziałów polskich do Komarna wydostał się na wolność i zorganizowawszy plut., na jego czele wziął udział w rozbrajaniu oddziałów przeciwnika w Komarnie.
Od 22 maja w WP. Służył w 32 pp. W jego składzie brał udział w wojnie z bolszewikami.
Zweryfikowany jako por. piech. z 1 czerwca 1919 r. i awansowany 1 stycznia 1931 r. na kpt. piech., co najmniej do 1935 r. pełnił służbę w 32 pp. Awansowany 19 marca 1938 r. na mjr. piech., wiosną 1939 r. dowodził I baonem 53 pp.
Na tym stanowisku wziął udział w kampanii 1939 r. W składzie 11 KDP walczył w rejonie Bochni, Rzeszowa i Żółkwi, gdzie kontuzjowany 18 września dostał się do niewoli niemieckiej. Przebywał m.in. w oflagu VII C w Laufen i II C w Woldenbergu. Uwolniony 31 stycznia 1945 r. przez oddziały sowieckie, w lutym powrócił do kraju.
Pracował w administracji państwowej w Rzeszowie, a następnie w Krakowie. W 1947 r. zmienił z rodziną nazwisko na Harasymowicz.
Zmarł w 1970 r. w Krakowie
Odznaczony Medalem Niepodległości i srebrnym Krzyżem Zasługi.
Żonaty z Ireną Grzelewską, miał z nią syna Jerzego (25 VII 1933-21 VIII 1999), wybitnego poetę, oraz córkę Ewę.
Opublikował: Ruch harcerski w Komarnie, „Skaut” nr 13/1937.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 177/1938
Źródła

R. Dalecki, Armia „Karpaty” w wojnie obronnej 1939 roku, Rzeszów 1989; „Monitor Polski” nr 177/1938; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006; www.komarno.forumoteka.pl (dostęp 19 VII 2017).