Urodził się 3 listopada 1892 r. w Wyszynie koło Konina. Syn Jana, nauczyciela, i Anieli z Sielskich. Brat Józefa Antoniego Czesława (zob.) i Wacława Alfonsa (zob.).
Po ukończeniu gimnazjum przez dwa lata studiował na uniwersytecie w Petersburgu.
W czasie I wojny światowej od 19 czerwca 1915 r. w Legionach Polskich. W stopniu szer. służył w 3 komp. III baonu 1 pp LP. Ranny 23 sierpnia 1915 r. w rejonie Wysokiego Litewskiego. Po wyleczeniu się z ran powrócił do komp.
Po kryzysie przysięgowym w lipcu 1917 r. internowany przez Niemców w Szczypiornie. Zbiegł z obozu.
Od 1918 r. w WP. W czasie walk z Ukraińcami był ranny w nogi. Po wojnie przeniesiony do rezerwy.
W niepodległej Polsce pracował jako nadleśniczy w Wołkowysku.
Po kampanii 1939 r. zesłany przez Sowietów do Kazachstanu (3 marca 1940 r.). 17 września 1941 r., po podpisaniu umowy polsko-sowieckiej, został uwolniony.
Zmarł 14 grudnia 1941 r. w Dżambuł.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości.
Żonaty z Różą Skibińską, miał z nią synów Kazimierza (ur. 1925), Zbigniewa (1927-2002) oraz córkę Annę (1934-1977).
J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich 1914-1918 t. 1, Kraków, Warszawa, Zalesie Górne 2017; W.K. Cygan, Żołnierze Niepodległości 1863-1938. Słownik biograficzny t. 2, Mińsk Mazowiecki-Warszawa-Kraków 2011; IV Lista strat Legionów Polskich, Piotrków 1916; „Monitor Polski” nr 102/1933; www.bachminscy.republika.pl.